2 sene önce onunla tanıştım.  O kadar çok  zıt yönlerimiz vardı ki. Onun agrasif  benim ise kırılgan bir yapım vardı. Yinede okadar çok seviyorduk ki bir sarılmamızla her şeyi unutabiliyorduk. Bir sürü anımız oldu. Aileler öğrenmeye başladı. Annem yengelerim.. Okuduğum için evliliği erken buluyorduk ama hayal kurmayı aksatmıyorduk. 6 ay önce bir kaza geçirdim. Bileğimden üst üste ameliyat geçirmek zorunda kaldım. Ve bu süreçte yanımda olmadı. Çok yalnız hissettim ve sürekli bu konuyu onunla paylaştım. Hatasını kabul edip affettirmeye çalıştı. Sonra o ailesel zor şeyler yaşadı. Benim yanında olmamı istemedi. Nasılsın diye bile sorsam ters tepti. Bende normal davranmaya karar verdim. O dönemde abim ilişkimizi öğrendi ve çok ağır laflar kullanarak bitirmemi istedi. O kadar çok seviyordum ki bitiremedim. Abime ise yalan söyledim. Benim üzerimde çok baskı kurmaya başladı abim. Evden çıkamıyordum doğru düzgün. Yinede o var diyerek mutlu olabiliyordum. Erkek arkadaşımınsa zor dönemi ve bana iyi davranmıyordu. Bir gün kaldıramıyorum çok kırdın affedemiyorum deyip gitti. Sebebi ise zor döneminde yalnız bırakmışım onu. Bense bir yandan abimle aramı bozdum ve asla kouşmuyoruz abimle. Buna sebep olan erkek arkadaşımlada. Elimden geleni yaptığımı biliyorum. Ama yinede onu çok özlüyorum. Geri gelse kabul etmeli miyim bilmiyorum. Kafam çok karışık. Affetsem kendime saygınlığımı yitirecekmişim gibi, affetmesem pişman olacakmışım gibi.. nasıl kafamdan atmalıyım?