Soru sor

İkili ilişkiler üzerine soru sor, Psikologlardan cevap al!

Smokinli.com'da romantik ilişkiler üzerine soru sorabilir, sorulmuş sorulara tecrübelerinizden yola çıkarak cevap verebilirsiniz.

Soru Sor!

Üniversiteden arkadaşım lenfoma kanseri oldu 2 ay önce öğrendik, onunla bir çok anım vardı stajı da beraber yapmıştık, okulda yalnızdım sosyal fobimden dolayı o hep yanımda olmaya çalışıyordu onun kız grubu ve bir erkek arkadaşım dışında kimse yoktu çevrem olarak, ama ben en çok bu kızla daha yakın sayılırdım, diğerleriyle bu kadar samimiyetim yoktu, üniversite zamanı bazen onla tartışsam da arkamdan konuşsa bile barışıyordum, ben küsmeyi seven biri değilim çünkü, 

ben üniversitede son zamanlarda ağır bir depresyon yaşadım sosyal fobi ile beraber, ilaçta kullanmayı kesmiştim bide, o anlık psikolojiyle herkesten uzaklaştım okul bitince, sosyal medya hesaplarımı kapattım hattımı kapattım kimse bana ulaşamadı aylarca, sonra onunla tekrar konusmak istedim ama o istemedi, diğer arkadaşlarım yine yazdı bana, aradan aylar geçti yine konusmak istedim onunla ama tam bişey söylemedi, kanser olduğunu öğrenince yine konusmak istedim ama arkadaşım onun evlendiği kişinin herkesle olan konuşmasına karıştığını söyledi konuşamadım, bugün arkadaşım öldüğünü öğrendim diğer arkadaşımdan, kendimi çok kötü hissediyorum, son zamanlarında konuşamadım onunla, sizce ben elimden gelen çabayı göstermedim mi, keşke bi anda ortadan kaybolmasaydım ama o aralar ihtiyacım vardı, pişmanlık duygusunu yaşıyorum, görüşlerinize çok ihtiyacım var çok teşekkür ederim şimdiden.

Senin İçin Seçilmiş Sorular

Soruya cevap vererek, soran kişiyle tecrübeni paylaşabilirsin.

Cevap Yaz
2 Cevap

Öncelikle sizlere ve sevdiklerine baş sağlığını diliyorum, nur içinde yatsın. Esasında sürecinizi gayet makul bir şekilde özetlemişsiniz. Arkadaşınızın başlangıcı, gelişimi ve bu gelişim içinde, öncelikle yaşadığınız mücadeleyi. Sosyal fobi, hali hazırda sizin hareketlerinizi kısıtlayan bir durum iken, buna depresyon gibi ciddi bir hastalığın eklenmesi, pek tabii sizi zorlamıştır. Çünkü aslında depresyon dediğimiz şey, salt bir üzüntü hali değil, beynin uzun vadede yapısını bozan ve tedavi edilmesi gereken bir hastalıktır. Bundan dolayı, aslında elinizin kolunuzun bağlandığı bir dönemde, eliniz kolunuz gerçekten bağlıymış gibi bir süre geçirmekten doğal, ne olabilir? Bu süreçte anladığım kadarıyla, arkadaşınız da aslında size verdiği değerden belki de, sizsiz olmak, onun ince çizgisi olmuştur, olabilir. Fakat siz aslında, bunu telafi etmek için, anlamlı birkaç girişimde bulunmuşsunuz. İşte tam bu noktadan sonrası artık, sizi aşıyor. Çünkü, her ne kadar yaptıklarınız bana göre hata olmasa dahi, tırnak içinde 'hatalar' insanlar içindir. Pek tabii herkesin, doğruyu yapamama, ya da sıkıntısının o an için üstesinden gelememe hakkı vardır. Sizin bu hakkınızla, arkadaşınızın değerleri çatışmış. Önemli olan da aslında, her şeyin olabileceği, fakat buna ek olarak, alınan dersler ve telafi için atılan adımlardır. Siz bunu yapmak için birkaç kez gitmişken, arkadaşınızın tercihi bunu sürdürmemekten yana olmuş. Siz daha başka ne yapabilirdiniz ki? Aslında bu yaşanılan durumların hiçbirinde, gerçekten de bir suçunuz yok. Şu an hislerinizin bu denli yoğun olması öylesine doğal ki. Çünkü onunla son bir defa konuşmak isterdiniz, fakat, burada bu durum, sizin gücünüzün sınırlarını çoktan aşmış. Bundan dolayı, şu an aslında, verdiğiniz her bir duygusal ve düşünsel tepki, bir 'kayba' verilen, en doğal ve olması gereken tepkiler. Üzüntünüz henüz taze, bunu yaşayın. Bunu yaşadıkça, zihniniz olan biteni anlamlandıracak ve bu yastan daha güçlü bir 'siz' olarak çıkmanızı sağlayacak. Şu an ihtiyacınız olan tek şey, duygularınızı yaşamak ve sabretmek. Sonrasında, siz de başladığınız noktadan, daha iyi bir nokta ile bütün bu süreci bitirdiğinizi göreceksiniz. Sevgiler

2 Yorum
Gizli Kullanıcı

Gizli Kullanıcı

Çok teşekkür ederim :) görüşünüz bana çok iyi geldi, ben ona çok ulaşmaya çalıştım o da biliyordu bunu en azından adım attığımı biliyordu kendimi böyle avutuyorum 24 Aralık 2020 12:50

Psk.TuanaGökce

Psk.TuanaGökce

Bunların her biri, sizin ve yaşanılanların gerçekleri. Henüz her şey çok taze. Bu duygular, zamanla şiddetini azaltacak ve sizi rahat bırakacak. Sevgiler tekrar :) 24 Aralık 2020 13:05

Öncelikle başınız sağ olsun. Yakın bir arkadaşımızın ya da aile üyesinin kaybı ile başa çıkmak herhalde karşılaştığımız en zor hayat deneyimlerinden biridir. Kayıp yaşamın doğal bir sürecidir, bir gün hayatın sona ereceğinin bilincindeyizdir ancak biz yine de şok, şaşkınlık, uzun süreli üzüntü ve depresyonu her seferinde yaşarız. Sevdiğimiz birini kaybettiğimizde keder içinde yaşanan sürece yas denir. Kaybı kabul etmemiz, kendimizi toparlamamız zaman alır ve hiç bitmeyecekmiş gibi görünen acı dolu bir dönem geçiririz. Bir insanı kaybetmenin ve kaybının acısını çekmenin yaşamın doğal bir parçası olduğunu anlamaya çalışmak yas süreci biraz kolaylaştırabilir. Bir yakınınızı kaybettiğinizde, onunla yaptığınız ya da yapmadığınız şeylerden ötürü pişmanlık ve suçluluk hissedebilirsiniz. Yaşananları değiştiremezsiniz, hata yapmış olsanız da insani yanınızı kabul edin, kendinizi affedin. Kaybınız nedeniyle sosyal yaşamınızda oluşan değişiklikler, kendinizi yalnız ve korku içinde hissetmenize neden olabilir. Bu durumda yaşadığınız acıyı çevrenizle paylaşmanızın iyi geleceğini söylerdim ancak eğer yaşadığınız sosyal fobi sebebiyle bunu yapma imkanınız yoksa bir profesyonelden destek almak bu süreçte size oldukça yardımcı olacaktır. Zamanla hatırlamanın daha az acı verdiği bir noktaya geleceksiniz. Değiştiremeyeceğiniz gerçeklerle başa çıkmada sadece kendinize biraz zaman tanıyın.

2 Yorum
Gizli Kullanıcı

Gizli Kullanıcı

Çok teşekkür ederim :) 24 Aralık 2020 12:51

Psk.İlaydaGedik

Psk.İlaydaGedik

Rica ederim. :) 24 Aralık 2020 22:39

Cevap yazmak için giriş yapınız.