Yazdıklarınızı okuduğumda, öncelikle kişilik özelliklerinizin, babanızın yıkıcı tavrı ile birleşmesi neticesinde, sıkıtı yaşadığınızı görmekteyim.

Fakat burada asıl dikkatimi çeken, '' yanlış üslubu görmezden gelemiyorum ve anlık söylediği şeylere bile kırılıyorum.'' cümleniz oldu.

Öyle ki, bu tavır bir ebeveynden geldiğinde, elbette ki etkisi, daha büyük olmaktadır.

Fakat, ''uç fikir ayrılıklarım var evdeyken genelde ders çalışıyorum veya başka bir uğraş buluyorum olabildiğince aynı ortamda olmamaya çalışıyorum'' diyerek aslında, kendi adınıza baş etme stratejileri geliştirmenize rağmen, bu sıkıntının çözümde noksan kalmasından, esasında oklar sizi göstermektedir.

Yani, karşıdan gelen yıkıcı tavrın bir süreliğine, babanızdan değil de, çalıştığınız iş yerindeki müdürünüzden geldiğini düşünün.

''Oradan ayrılırım'' derseniz, girdiğiniz yeni yer, ve bir yenisinde de aynısı ile karşılaştığınızı hayal edin.

İşte tam bu noktada artık, sürekli göç edemeyeceğimizden, devreye 'sağlıklı' baş etme mekanizmaları girmelidir.

Çünkü bizler insan olarak, 'yalnızca' kendimizi değiştirme gücüne sahip olduğumuzdan, babanız ya da bir başkası, bu tavırları değiştirmeye çalışmak, yalnızca yaşamımızdan çalacaktır.

Bu yüzden, öncelikle var olan baş etme stratejilerinize, bir de, bir duygu geldiğinde, onu bastırmadan yaşamayı ekleyin isterim.

Çünkü duygular olduğu gibi yaşanamadığından, karşımıza tekrar bir sıkıntı olarak çıkabilmektedirler.

Buna ek olarak, her daim siz, ben dili, beden dili ve empati kavramlarına dikkat ederek bir iletişim kurarsanız, nihayetinde karşı taraf da iletişime bir şekilde açık hale gelecektir.

İlham olması adına, https://www.smokinli.com/blog/aile-ici-iletisimi-nasil-guclendirebiliriz/ yazısına göz atmanızı isterim.

Bunun yanında odağınızı, kendi gelişiminiz yönünde yaparsanız, var olan enerjiniz, değiştiremeyecekleriniz ile yorulmak yerine, size aktarıldığından, artık sizi besler hale gelecektir.

Bu yüzden, sosyallik, hareket, beslenme, okul, iş, hobi gibi başlıklarda nerede olduğunuzu ve de, nasıl geliştirebileceğiniz yönünde bir eylem planı hazırlarsanız, bu kez, psikolojik anlamda daha da sağlam ve sağlıklı bir hal edinebilirsiniz.

Sevgilerimle..

Aynı durum bende de var fakat babam rahatsız olduğumu anladığı anda konuyu kapatıyor ve kalbimi kırmaz sert konuşsam da sorun şu ki bu huyundan hiç vazgeçmiyor

Merhaba,

Öncelikle aile içinde babanız ile yaşadığınız çatışmalardan dolayı aranızdaki etkileşimin etkilendiğini belirtmişsiniz. Yaşanan çatışmalardan dolayı bu etkileşimin tamamen kesilmesinden şikayetçi olduğunuzu görmekteyim. 

Ailemizle ya da başkaları ile olan her türlü ikili ilişkide bu tarz sıkıntıların yaşanması oldukça normaldir. Burada önemli olan o sıkıntıların nasıl çözüme kavuştuğudur. Burada sizden ya da babanızdan kaynaklı bir problem çözme becerisi eksiliği görmekteyim. 

Doğru iletişim ve yöntemler ile her türlü sorunun çözülmesi mümkündür. Onlardan kaçmak ve görmezden gelmek ne yazık ki bizi bir çözüme ulaştırmaz. "Olduğu gibi kabul" ve mümkün olduğunda beklenti doğrultusunda değişim sizi kalıcı bir çözüme ulaştıracaktır. 

Burada babanız ile yapacağınız yapıcı ve eleştirel olmayan bir konuşma kalıcı çözümler elde etmenizi sağlayacaktır. 

Sevgilerle..