Merhaba. Bu durumun bir ruhsal hastalık olarak değerlendirilmesi için belli kriterleri karşılaması gerekmektedir. En önemli kriterlerden biri de bu durumun partnerinizin işlevselliğini ne kadar etkileyip etkilemediğidir. Yani partneriniz alışveriş yapmadığında, yapamadığında, yapamadığını düşündüğünde, ertelemek zorunda kaldığında nasıl tepkiler gösteriyor gibi. Düşündüklerinizi nazikçe partnerinizle konuşabilirsiniz bence. Tedirgin olduğunuz, kafanızı karıştıran şeyleri anlatabilirsiniz ve aynı zamanda bunları anlatmak partnerinizin alışveriş yapma istediğinin normal düzeylerde olup olmadığı hakkında size fikir verebilir diye tahmin etmekteyim. Bunları konuşurken suçlayıcı, iğneleyici bir tavır olmadan konuşmanız oldukça önemli. Çünkü böyle konuşmak partnerinizi gücendirebilir ve konuşmadan kaçınmasına, sert tepki göstermesine sebep olabilir. Bu yüzden konuşurken dikkatli olmakta fayda var diye düşünüyorum. İyi günler dilerim. :)

Öncelikle bu durumun bir hastalık mı yoksa yaşam stili mi olduğunu tekrar düşünmenizi isterim. Yani istediği bir şeyi alamadığında veya alışveriş yapamadığında yaşadığı sıkıntıların ne düzeyde olduğu önemli. Eğer kendisi ve çevresindekileri çok rahatsız ediyorsa, alışveriş yapmak için her şeyden vazgeçiyorsa destek alması gerektiğini söyleyebilirim. Ancak durum sadece hobi durumundaysa anlayışla karşılayıp saygı duymak gerektiğini düşünüyorum. Bu durumun ilişkinize ve geleceğinize yansıyacak bir problem olduğunu düşünüyorsanız partnerinizle sıkıntılarınızı paylaşabilirsiniz. Sizde ne gibi korkular uyandırdığınız ifade ederseniz onun da gerekli açıklama yapacağını ve saygı duyacağını düşünüyorum. Sevgiler:)

Merhaba, öncelikle bunu bir hastalık boyutunda değerlendirebilmek için kız arkadaşınızın bu davranışının onu ne denli sıkıntıya sokup sokmadığını bilmek ve ölçmek gerekir. Eğer bu durum sadece karşı tarafın bir yaşam stili, onu mutlu eden, keyif aldığı bir davranışsa ve siz de kaygı yaratıyor ise bu çatışmayı çözebilmek için kız arkadaşınızla yumuşak bir dil ile sizi kaygılandıran noktaları paylaşabilir ve ona karşı endişenizi dile getirebilirsiniz.

Esasında bu sizin 'tek başınıza' müdahale edebileceğiniz bir durum gibi gelmedi bana. Eğer ortak bir arkadaşınız var ise ya da ailesinden veya onu tanıyan bildiğiniz biri var ise bu durumu onlara da sorup bir teyit alabilirsiniz. Sizin gibi düşünüyorlarsa, terapi eğitimi olan bir psikiyatrist ya da bir psikologtan destek almak en sağlıklısı olacaktır. Bu aşamada sevgilisi olarak sadece terapi için cesaretledirebileceğinizi ve onun 'sadece' sevgilisi olduğunuzu, ebeveyni olmadığınızı kendinize hatırlatarak ilerlemenizi isterim. Sevgiler..