Hastanede refakatçi olduğum bir gün gecenin bir yarısı değişiklik olsun diye yanımda oturan bir aileyi takip ettim ve morga indiler. Ben de arkalarından gittim. Çok kalabalık bir topluluk morgun önünde ağlıyorlar, ağıt yakıp bağırıyorlardı. Tam da o topluluğun ortasında beni gülme tuttu bir anlık refleksle ağzımı kapattım ve o ortamdan uzaklaştım. Uzaklaştıktan sonra ise kahkaha atmaya başladım. Bu yaşadığım bir olaydı ve sonraki süreçlerde dizi film vs. Herkesin çok ağladım dediği ölüm sahnelerinde bırakın etkilenmeyi bana gülünç geldiğini farkettim. Bunun altında yatan sebebi merak ediyorum doğrusu. Teşekkürler..