Yazdıklarınızı okuduğumda, sürecinizi oldukça farkındalıklı bir şekilde ifade ettiğinizi ve aslında kendinize bir çıkış yolu aradığınızı görmekteyim.

Öyle ki, severek başladığınız ve sürdürdüğünüz ilişkide, beraber yemek yemek gibi, cinsellik de aslında ilişki doğasının bir parçasıdır.

Bunu, beynimizde ''haz mekanizması'' olan yerin, yemek yerken de, cinsellikte de aktif olmasından anlayabiliriz.

Yani, cinselliğin. temel mekanizması, her seferinde alınan keyif ile, bir sonrakinin devamlılığıdır.

Ve, bu da tıpkı yemek yemek gibi, bizim tercihimize kalmamıştır ve bütün bunlar aslında, ''insan neslinin sağlıklı bir şekilde devamlılığı içindir''

Yani, bu kadar doğanın parçası olan bir kavram, esasında toplumun çoğunluğunun, kendi fikirlerini bastırması sonucu, ortaya ''Tabu'' olarak çıkmaktadır.

Oysa ki, sevdiğiniz sevildiğiniz bir ilişkide, bir paylaşımda bulunmaktan, daha doğal ne olabilir?

Ki bu süreci, karşılıklı saygı ve istek ile geçirdiğinizden, aslında bu olayın, yemek yemekten bir farkı olmadığını anımsayın isterim.

Ayrılık, elbette ki sizi üzebilir, ki, bu çok doğal bir üzüntüdür.

Bu üzüntünün varlığı, bizleri korkutmaz, sizi de korkutmasın isterim.

Çünkü zihniniz, bu kayıp sürecini anlamlandırmaya çalışıyor.

Ve aslında devreye, ''yas'' süreci girmiş durumdadır.

Bu süre içerisinde vereceğiniz duygusal, düşünsel, fizyolojik ve davranışlar her bir tepki, bir hastalığın ya da değersizliğin, acizliğin değil, tam tersi, ''sağlıklı bir sürecin parçası'' ve olması gereken tepkilerdir.

Çünkü, bu duyguları bastırmadan yaşadığınızda, düşüncelerinizle konuşmadan onların geçip gitmesine izin verdiğinizde, aslında yasın amacına hizmet ederek, sizi büyüteceğini, başı zehir zemberek gibi gelse de, size, sizin en iyi halinizi vererek, sonunun baldan tatlı olacağını belirtmek isterim.

Bu noktada, yalnızca hayatın içinde olduğunuzdan emin olun isterim.

Bu ''sindirim'' sürecinden sonra, elbette ki, mideniz acıkacak ve tekrar yemek yemek isteyeceksiniz...

Şu an böyle bir zorunluluğunuzun olmadığını, hayatta sizin bir benzerinizin daha olmasını ve değerin aslında, kendimize biçtiğimiz bir kavram olduğunu anımsayarak, biraz sabırla hayatın içinde kalmanızı isterim; sonu şifa.

Sevgilerimle..