Öncelikle selam. Yazıp yazmamak konusunda çok kararsızdım fakat artık içime atamayacak raddeye geldiğim için yardım alırsam daha iyi olabileceğini düşündüm. Biz çok yakındık. Her gün birlikte sabahlar birlikte vakit geçirirdik.  Bir kankadan ziyade sevgili gibiydik. Birbirimize hiç kanka da demezdik zaten. Birbirimizi kaybetmemek için çıkmıyorduk da denebilir. Fakat o benim aksime bir sürü flört sevgili yapardı. Gerçekten onları sevip sevmemesi ayrı bi konu gerçi emin değilim. Daha çok takılmak için yapıyordu da denebilir. Çünkü bazen sevgili yaptığında, sevgilisinden çok benimle ilgilendiğini hissedebiliyordum. Bir gün konuşma tarzımız aşırı derecede değişmişti. Normalden daha fazla yakınlaşıp flörtleşmeye başlamıştık. Başta dalga amaçlı olduğunu düşünüp ciddiye almayıp takılıyordum fakat ben evlenmezsem sende evlenme dedi ve bu durum biraz düşünmeme yol açtı. Evlenmemi istemediğini söyledi. Aslında daha ciddi konular da konuştuk ama hepsini buraya yazarsam çok uzun olacak o yüzden özet geçmeye çalışıyorum. Uzun lafın kısası sevgili olup birbirini kaybetmek istemeyen kişilerdik biz. Bu süreç biraz devam etti ve ben salaklık yapıp açıldım. Hislerimi itiraf ettim. Yaşadığım kıskançlıkların vs. çoğunu kendisininde yaşadığını söyledi. Fakat aldığım cevap "devamını bildiğim için sürdürmedim" oldu.  Bu zamandan çok ilerisini düşündüğünü ve şuan arkadaşlığımızı mahvetmek istemediğini söylemişti. Reddedilmemiştim. Aksine gelecek odaklı bir konuşma oldu.  Daha sonra nasıl oldu bilmiyorum ama birbirimizi sürekli tartışırken bulduk. Sanki güvenip arkamı yasladığım insan gidip yerine bambaşka birisi gelmişti. Bu zamana kadar ne kadar söz söylendiyse hepsinin aslında olmadığını beni kırıp parçalayarak teker teker gösterdi. Sürekli tartıştık. Canı ne zaman isterse gitti. Ve canı ne zaman isterse geri geldi. Peki ben ne mi yaptım? Her seferinde affettim. Nasıl bu kadar değişebildi aklım almıyor. (Bu süreçte sevgili, flört vs. yaptığı detaylarını da vermesem olmaz.) O kadar iğrenç hissettim ki. Bu olay 1-2 kere yaşanmış olsaydı neyse derdim ama hep gidip geldi. Her seferinde özür dileyip tekrar beni yerin dibine soktu. En sonunda istemeye istemeye arkadaşlığımı bitirmek zorunda kaldım. Hiç sorgulamadı bile umrunda değildim. Aradan 1-2 ay geçti ve mesaj attı. Çok pişman olduğunu ve hatalarını fark ettiğini söyledi. Ne kadar bir yanım onu deliler gibi özlüyor olsa da ilk defa affetmemiştim. Bir süre peşimden koştu baya yazıp şans istedi ve ben duygularıma yenik düşerek affettim.  Aslında affetmeyecektim ama "Benim hayatıma ne senin gibi biri girecek nede senden daha iyisi gelecek. Şuan bile bir şeyler için uğraşıyorsam başka yerlerde bile seninle olmak istediğim içindir. "dedi ve aşırı hassaslaştım. Şu cümleler affetmeme yetmişti. Ben artık ona karşı bir şeyler hissetmediğimi söylemiştim. Ki öyle sanıyordum. Konuşmadığımız zaman diliminde bunu aştığımı düşünmüştüm. Tekrar iletişim halinde bulununca aslında tüm duygularımı bastırdığımı ve artık başımın altından kalkamayacak boyuta geldiğini fark ettim. Aramız barışınca iyi gibiydi sonradan tekrar iki yabancıya dönüşüyormuşuz gibi hissetmeye başladım. Belki de başta iyi gibi olmamızın sebebi sevgilisi olmamasıydı. Sevgili yaptı ve ilginin azaldığını fark ettim. Kız çok kıskanç ve şüpheci biri. Başlarda kıza bu kadar ilgili değildi hatta kızı sevmediğini söylemişti fakat ayrılık aşamasına gelip tekrar barıştıklarında ilk defa birine bu kadar ilgili davrandığını gördüm. Yine de emin değilim. Bazen hiç affetmese miydim diye sorguluyorum. Belki bu kadar canım yanmıyor olurdu. Şuan bir problemimiz yok sadece iki yabancı gibiyiz ve onun aksine bu duygu beni mahvediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Onu kaybetmek istemiyorum. Fark ettim ki bunca zaman onu değil anıları özlemişim ve hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Şuan geçmişin aksine cidden kanka gibiyiz. Değer vermiyor diyemem fakat bi boşluk olduğunun da farkındayım. Sizce hissettiklerimi söyleylip ilişkimi bitirmeli miyim? Yardımcı olursanız sevinirim.