Merhaba, erkek arkadaşımla 1.5 yıldır birlikteydik, ayrılalı yaklaşık 3 ay oldu. Beraberken de yapmam gereken şeyler vardı ve ayrıldıktan sonra doğal olarak ve mecburen onları yapmaya devam ettim hatta eskiden onunla geçirdiğim vakitlerde de diğer işlerimle ilgilenmeye başladım. Çünkü eğer kendime odaklanmasaydım toparlanmakta zorluk çekecektim. Bu yüzden kendime olduğundan daha fazla vakit ayırdım. Sürekli işlerimle meşgul oldum ve sevdiğim şeyleri bulmaya onları yapmaya özen gösterdim. 3 ay gibi kısa bir süre geçmesine rağmen şu an kendimi çok iyi hissediyorum. Hatta mantıklı bir şekilde düşündüğüm de ilişkimizin son zamanlarda çok fazla yıprandığını belki de daha önce ayrılmamız gerektiğini sadece acaba devam edebilir miyiz diye düşünüp sürdürmeye çalıştığımızı daha net anladım. Ama genel olarak insanların kafasında ve benim çevremdeki bazı arkadaşlarımın tepkilerinden de anladığım şey şu; bir ilişkiden çıktıktan sonra en az 1 yıl kendinle yalnız kalmalısın, daha kısa sürede herhangi bir ilişkin olamaz eğer oluyorsa karşı tarafı yarabandı gibi kullanmış olursun, sevdiğin birini unutmak için 1 belki 2 yıldan daha aşağısı kısa bir süre, sevseydin böyle olmazdı, ondan bu kadar kolay vazgeçmezdin...
Ben de bu gibi yorumlardan etkileniyorum ve bu sefer kendimi iyi hissettiğim için suçlu hissediyorum. Acaba sevmedim mi, daha fazla zorlamam ki gerekiyordu birlikteliğe devam etmemiz için(o kadar çok sevdiğimden eminim ki sadece artık ikimiz için de sağlıklı olan şey bitirmekti), çok fazla yalnız kalmayı seven biri değilim ve arkadaşlarımla vakit geçirirken eğlendiğimde, sevdiğim şeyleri yaparken kendimle güzel vakit geçirdiğim için suçluluk duygusu yaşıyorum.
Soruma gelecek olursam herkesin bu ayrılık sürecini sindirmesi farklı sürelerde olamaz mı, 3 ay bunun için kısa bir süre mi (son aylarımızda da iyi olmadığımızı da hesaba katarsak) ve bu yaşadığım suçluluk duygusunu yaşamamak için ne yapmam gerekir?
Yardımcı olursanız sevinirim, şimdiden teşekkürler.