2 yıl 3 aylık bir ilişkim var nerdeyse 2.5yıl desek de olur. Öncesinde de 6 aylık bir tanışma süresi vardı. Özetle sevgilim 3 yıldır hayatımda. Başladığımızdan beri ayrı şehirlerdeyiz. Sadece 4 ay ben onun yaşadığı şehirde çalışabildim o kadar. Onun dışında bugüne kadar haftasonlari ayda 1 , iki ayda 1 ya da ilk zamanlar 15 günde 1 kez olmak üzere görüştük. Onda da diğer sevgililer gibi anı biriktiremedik, zaman imkansızlığı dan dolayı sadece oturup görüştük o kadar.
Sorun ise şu; ben evliliğe meraklı değilim ama şu durumda evlilikten başka bir araya getirecek durum yok ya da ayrılacağız. 2.5 yıldır uzaktan ilişki yürütmek aşırı yordu beni. Umudumu hep canlı tuttum ama benim en basitinden sevgilimle denize gitme vs. animin olmaması bile yaralıyor beni. Mesela mesaj atıyorum işteyim yoğunum cevabının gelmesi ya da komik bir şey yazıp 10 kusur saat sonra hmm yapması beni soğutuyor.
Bir de boş vaatleri beni sinirlendiriyor. Bayramdan sonra gerekeni yapicam harekete geçicem ciddi adımlar için dedi 1.5 ay önce ama yalandı biliyorum. Sadece durumu yatıştırmak için arada bir yapicam, edicem diyor. Bunu 1 yıldır diyor. Kendisi de ne yapacağını bilmiyor. Uzmanlık atamasi 1.5 yıl sonra. Uzmanlığını almadan hastane değiştirmek istemiyor bence ama bana gelince yalan satıyor. Çünkü daha geçen gün başhekimi değişmemesi lazım yoksa burda rahatım bozulur dedi. Bunu diyen adam aşkı için her yere gidecek lafta. Ama başhekimi girmemesini istiyor napicak bahekimi o. Yalan söylediği burdan belli.
Daha 2 gün önce böyle olmuyor seni YDS ye sokalim dedi. Memur ol dedi. Ben İstanbul'da x marka tlf sirketinde çalışıyorum o Ankara'da hastanede çalışıyor. Ben bu iş yerinden çıkarsam böyle bir şirketi bir daha bulamayacağımı biliyor, çık da diyemiyor aynı yerde nasıl olacağımızı da bilmiyor ama vaat satıyor bence ben böyle düşünüyorum. Ya da evlenmeye niyeti yok 34 yaşında çünkü. Ben 27 yasindayim. Artık onunla evlenmicem gibi hissediyorum, hiç kimseyle evlenmicem sanki yurtdışına gitmek için bunlar hep sebep gibi hissediyorum.