Öncelikle merhaba. Yaklaşık 4 ay önce 1 yıllık eski sevgilim benden ayrıldı. Üniversitelerin kapanmasından dolayı uzak ilişkimiz vardı. İlk 1-2 ay barışacak gibiydik fakat artık kesin olarak sonlandı. 1-2 hafta öncesine kadar çok kötüydüm. Aşırı bir şekilde onu düşünmelerim, tekrar birlikte olabileceğimiz düşüncem, üzülüp hatta ağlamalarım bitti. Elbette aklıma geliyor geçen günlerimize üzülüyorum fakat paramparça halde değilim şuan. Sürekli oyun oynayarak vaktimi geçirip böyle üstesinden geliyorum. Fakat hayattan hiçbir beklentim isteğim kalmadı. Sevgilimden önce de öyle pek bir hayalim isteğim yoktu fakat şuan iyice boşluktayım. Vizelerim var onlara dahi çalışmak istemiyorum. Ders çalışmak yerine sınav öncesi bile oyun oynuyorum. İlk defa sevgilim oldu oda beni bıraktı. Ne evlenip mutlu bir aile hayalim kaldı ne okuyup meslek sahibi olma hayalim. Sosyal biri değilim ve oturduğum yerde pek insan olmadığı için sürekli oyun oynuyorum vakit geçirmek için. Yazın İstanbul'a gidip, bir iş bulup çalışmayı, belki biraz sosyalleşip şuanki hayatımı değiştirmek istiyorum. Fakat korktuğum birkaç şey var. Pek konuşkan biri değilim. Birazda utangaç çekingen bir yapım var. Yine sosyalleşemeyip yalnız kalabileceğimi düşünüyorum. İş yerindekilerle merhaba merhaba muhabbeti sonra yine yalnız kalabileceğim korkusu var. Diğer bir korkumda kalacağım evde eski sevgilimle birçok anımız var. Evde yalnız kalınca bunların aklıma gelmesi, yine ilk aylardaki gibi üzülüp perişan olmaktan korkuyorum. Yine biraz sosyalleşsem eve arkadaşlarım gelse vakit geçirsek farklılık olur, o kadar fazla aklıma eski sevgilim gelmez ama sosyalleşememe ihtimalim yüksek olduğu için korkuyorum. Birçok yer bana eski sevgilimi hatırlacak, birlikte vakit geçirdiğimiz günler aklıma gelecek. Bundan da korkuyorum. Şuan bulunduğum yerde kalsam ailemle birlikte olucam. İş imkanı pek yok, arkadaşam çevrem yok İstanbul'a gidersem en azından bir işim olur, çalıştığım yerde bir iki kişiyle tanışırım, az çok arkadaşım olabilir diye düşünüyorum. Burda kalsam sabit klasik sıkıcı bir hayatım olucak. Ama İstanbul'a gidersem yine yalnız kalıp üzülüp eskisi gibi perişan olma ihtimalim var. Kendimi biraz açarsam arkadaş edinebilirsem daha iyi daha farklı bir hayatım olabilir. Ne karar vereceğimi bilmiyorum. Şuan zaten hayattan bir beklentim yok. İstanbul'a gidip daha kötü olmak istemiyorum. Sizce nasıl bir karar vermeliyim ? Birazda maymun iştahlıyım. Bir şey yapmaya, öğrenmeye heves edip sonra sıkılıp bırakıyorum. O yüzden oyanalacak, vakit geçirecek bir şeyler bulamıyorum. Hayatta yapacak bir şeyim yok o yüzden böyle boş bir hayat düşünüyorum büyük ihtimal. Mesela içimde keman öğrenme hevesi var. İstanbul'da kalırsam keman kursuna kayıt olabilirim. Ama maymun iştahımı bildiğim için müzik aletlerine 400-500 lira ücret ödemekte içime sinmiyor. En azından bu boşluktan nasıl kurtulabilirim ? Bu içimdeki hiçbir şey yapmama, herşeyden sıkılma duygusu nasıl geçer ? Yaz için hangi kararı alırsam hayatım için daha iyi bir karar olur ?