Merhaba, bundan 3 sene öncesine dayanan karşılıksız bir aşk hikayesi tarafımca yaşandı. Meğersem birinin hayatını çok merak etmek o kadar da iyi değilmiş. Müdürüme aşık oldum. Bir merak duygusuyla başladı. Herkes çok övüyordu onu. Çok iyi biri, doğru zamanda doğru şeyi yapan. Mesafeyi nerede koyacağını iyi bilen. Yardım sever ve kişi ne hakkediyorsa doğru olan çerçevede yapan birisi, gerçekten de öyle. Ben eskisi gibi hissetmesemde zaman zaman kin beslesemde bu iyi huylu adama hiç kötü olamadım, belkide hâlâ sevdiğimdendir ama tutkulu değilim artık. Nedeni ise gerçeklerin yüzüme taş gibi atılmasından kaynaklı. Bu süreçte canım hem çok yandı hem de çevremdekiler sıkıntı yaşattım ve en çokta kendime yaşattım. İlk başlarda birbirimize çok kibar davrandık. İlgiliydik birbirimize karşı. Mesajlaşıyorduk, acaba ben mi yanılıyorum diye arkadaşıma bile danıştım ilişkilerde iyi olan bir arkadaşıma o da ilgili olduğunu söyledi. Bu durum bende daha da heyecan yarattı daha da tutkulu olmuştum ona karşı. Her dakikam neredeyse onunla geçiyordu. Aklımda hep o ve sürekli aynı ofisin içinde çalışıyoruz. Daha dün rüyamda bana aşkım dedi ve o kadar mutlu oldum ki ama bunun rüya olduğunu rüyamı yaşarken bile farkındaydım. Eve gidince msj atıyorumdum  o gün konuştuğumuz konularla ilgili ilk başlarsa cevap veriyordu sonra biranda görüp cevap vermedi bende bunalttığımı düşündüm daha da yazmadım. Belkide yöneticim olmasından kaynaklı ve aramızdaki 12 yaş farkından dolayıydı. Ama ilk başlarda o da msj attı,  şu sıralar hep ben yanlış düşündüm diye düşünüyorum. Yanlış anlamlandırdım ama bu bende 3-4 sene sürdü resmen karanlık bir dönemdi. Bu sırada bana bende neredeyse 30 yaş büyük biri ilgi duyuyordu. Bende bunu çok sonra anlamlandırdım o kişiylede arkadaş gibiydik. Her şeyi anlatırdı bana. Ama bir gün başka yakın ofis çalışanı bir kadınla müdürümün arasını yapmaya çalışırlarken kafam attı kadını kıskandım hemde yerdim. Düşman bellemiştim kendimce. Bana ilgisi olan adam hem o kadına hem bana hemde müdürüme çok yakındı. Bir gün o kadın ayrılırken yemek daveti verdi, her şeyi o kadar iyi organize etmişlerki gizli saklı. Öğrenince şok geçirdim ve o adamla arkadaşlığımı bitirdim. O adam evli ve diğer çalışanlarla kahvaltılar gittiklerinde kendi çalışma arkadaşlarımda dahil beni o gruba dahil etmediler bizim ortamı sevmezsin dedi sormadıki hiç sever miyim, diye. Kendi kafasında ne düşünüyorsa artık hep benimle yalnız gitmek isterdi yemeğe ya da gezmeye. Ben müdürüme olan ilgimden bunları hiç göremedim bana müdürümle ilgili bir şeyler söyleyecek bir sırrını paylaşacak diye o kadar heyecanlanırdım ki belki benimle ilgili bir şey söylemiştir benimle olmak istiyordur, birlikte etkinlik yaparız bu duruma can atıyordum. Sonraları yemekhanede müdürüm gitti o kadının masasına oturdu benim yanımada gelebilirdi ama gelmedi. Bir gün kahve içerken denk geldim onların ofiste sonra onların birlikte gideceği bir eğitim ayarlandı bunlar yaşanırken ben daha da çok çöküyordum kendime saçma sapan davranıyordum, her gece ağlıyordum. Sonraları çok zorlandım kendime gelmek için depresyon ilaçları kullandım o kadını takıntı haline getirdim. Hâlâ da tam anlamıyla düzelemedim ama eskisi gibi de değilim biraz iyileştiğimi ve olgunlaştığımı hissediyorum. Biraz sevgi için umut ışığı görsem atlar hale geldim onun için. Aynı ofiste her gün görüyorum ister istemez dikkatim hâlâ ondan ben dikkatimi vermek istemiyorum artık ona hâlâ daha neden olmadı diye düşünüyorum o istemedi olmadı, istenmeye bilirim diyorum ama ilk başlarda çok ağır geldi bu düşünce şimdilerde daha kabul edilebilir oldu benim için. Ama artık onda olsun istemiyorum dikkatimin hemen dağılıyorum başka işe odaklansam bile bana çok iyi davranıyor ve iyi biri olduğu için bunu yaptığını biliyorum ve benimde ona ilgimin olduğunu adım gibi bildiğinide biliyorum ama olmuyor işte. Ben sadece artık üzülmek istemiyorum. Arkamdan iş çevirdiklerini düşünüp paranoyakça şeyler yaptım. Pişmanım, duygularımı düzeltmek istiyorum.