Merhaba arkadaşlar...
Geçmişimde ki insanlar yüzünden kendimi çok yalniz hissediyorum.
Onlar yüzünden diyorum ama biliyorum ki sorun bende...
Kimseye güvenemiyorum, konuştuğum insanlar hep beni kıracak diye korkuyorum bu yüzden de kimseye açılamıyorum açılmak istemiyorum
Hayatima giren erkeklerin hiç birinin birbirinden farkı yok
İlk başlarda kendilerini farkli gösteriyorlar ama sonra gerçek yüzleri ortaya çıkıyor
Hep aldatildim, hep duygularımla oynadılar, hayallerimi umutlarimi yıktılar, insanlara olan inancim kalmadi artik. Doğru kişinin geleceğini ve hayatima giren erkek ya da evlendiğim erkekle de ayni şeyleri yaşayacağım diye çok korkuyorum
Konuşacak derdimi anlatacak kimsem yok açıkçası. Arkadaşlarımın dertlerine koşarken benim derdim olduğunda kimse yanımda yok.
Akıl almak istersem de hemen her şeyi kendilerine bağlıyorlar
Duşa giriyorum belki biri mesaj atar diye düşünerek ama nafile kimse yazmıyor bana.
Kimseyi hayatıma alamıyorum bu da kendimi yalniz hissetmeme sebep oluyor.
Bende artik mutlu olmak istiyorum
Bende artik sevildiğimi hissetmek istiyorum
Bende artik biri için değerli vazgeçilmez olduğumu hissetmek istiyorum
Bende artik ilgiye boğulmak istiyorum
Bende ki bu şansızlık bahtsızlık cidden çok fazla anlam veremiyorum iftar sofrası mı dağıttım, kuran mı yaktım neden allah mutlu olmami istemiyor??
Cidden dayanamıyorum artik