Merhaba, ben makine mühendisliği öğrencisiyim. 3.7 ortalamam var çalışkan biriyim. Girdigim her isi cok iyi yapmak isteyen biriyim. Küçüklüğümden beri bu meslek olayi bana cok yük oldu artık katlanamıyorum her 2 ayda bir sürekli alevleniyor ve her şeyi bırakmak istiyorum. Lise sona kadar tıp istiyordum, psikiyatri ve nöroloji düşünüyordum hatta. Sonra tm de psikoloji okumayi düşündüm ama yapamadim fensiz. Tıp dusuncesine geri döndüm. Bu arada lise hayatim boyunca surekli hastaliklar yasadim hastanelerde yatmak zorunda kaldim. 12. Sınıfın sonlarina doğru tıptan vaz geçip psikoloji okuyayim bari dedim. (Muhendislik asla istemiyorum diyordum özellikle de makine) Abim benim makine mühendisi, psikoloji istedigimi duyunca benimle bir konuşma yapti. Muhendislikleri anlatti. O dönem kafam allak bullak. Hastalığım bir taraftan bir taraftan bu meslek mevzusu. Tutunacak bir dal aradım belli ki(bunu bu yaşımda anlayabildim ancak) ve uzaya aşık oldugum icin uzay müh. Hedefi koydum. Sonra ben rahatsizlandim sinavda ve cikmak zorunda kaldim, mezuna kaldim diğer sene. Yine kafamda havacılık ve uzay müh. Var hic sorgulamadim ki calismam engellenmesin. Sınava son 2 ay kala (sonuclarim gayet iyi başarılı bir öğrenciydim) ben tıp ve eczacılık düşünmeye başladım aniden. Neyse dedim sınava girdim. Cok güzel gecti sınavım ilk 10 bin bekliyorum. Sonuclar aciklaninca optigimi gorunce baktim ki ayt fen kaydırma yapmışım. Cok üzüldüm anlatamam. Mezuna yeniden kalmayı düşündüm ama kalmadım. Üniversite dolaşırken hep makine, elektrik muh. Vs baktık. Ve ben kafamda makineye gideceğimi biliyordum ama bunun nedeni abimin olmasıydı. Abimle ayni univeriste ayni bölümdeyiz ilginç aslında :D makine disindaki bolumleri dinlemedim bile. Korktum çünkü tutunduğum tek dali kaybetmek istemedim, vaz gececegimden korktum. Tercih icin eczaciliga da baktim. Istedigimde laboratuvar ortaminda bir arastirmaci olmakti. Hep bunu istemişimdir. Eczaciligin ders ortamini görünce ilk dedigim sey ben burada okumaliyim oldu. Cok etkilendim heveslendim. Ben bu diger muh. Dallarinin hicbirinde de yasamadim. Sonra tercihin son gecesi benim kafam allak bullak ama. Yapmak istemiyorum tercih o derece. Abimde yanimda. Icim eczacilik diyor gibi ama etkileniyorum abimden yalan değil. Ben ilk tercihe makineyi yazdim. %100 gelecekti zaten. Sonuc aciklandi makine geldi tabi. Gram sevinmedim, hayatima devam ettim. 2.5 senedir her 2 ayda bir içim darlaniyor sinava mi hazirlansam diyorum ağlıyorum ne istedigime asla emin olamıyorum bilgisayar muh. Mi okusam diyorum her seyi arastiriyorum. Ne istedigimi bilmiyorum ama bildigim tek sey burada okurken iyi olmadigim. Derslerim gayet iyi. Makine cok zor falan ama ben girdigim her isi düzgün yapmaya ve en iyisi olmaya odakli bir insanim. Yani basarimin nedeni makineyi cok seviyor olmam degil. Uni sinavindaki kaydirmamin hirsini almam belki de. 5 ay once yeniden hazirlanmayi düşündüm, koçum vardi onunla konuştum. Bana ona vereceğim emeği kapatamadigim o eksik basari duygusunu makinedeki derslerime vermemi soyledi, mantikli geldi ve oyle yaptim. 3.7 ortalamam var teknofeste hazirlaniyorum. Ama fark ettim ki elde ettikce ben mutlu olmak yerine "ee ne oldu şimdi diyorum?" Yalvarırım bana bir yardım edin. Kafayı yedim yiyeceğim. Gercek hislerimin iceride bir yerde sakli kaldigini ama cok baskiladigimi düşünüyorum. Ve ona ulasamiyorum, bomboş. Lütfen desteğe ihtiyacım var. Cok teşekkür ederim.