Öncelikle yazdıklarınızı okuduğumda, ne denli bilinçli olduğunuzu görebilmekteyim.
Çünkü tam olarak söz ettiğiniz gibi, depresyon, bir üzüntü hali değil, gerçek bir hastalıktır.
Unutkanlıklarla başlayan ve, bahsettiğiniz gibi tedavi süreci devreye girmezse, beyin tahribatına kadar gidebilir.
Bu yüzden, sizin bir evlat olarak, konuşarak yönlendirmeye çalıştığınızı görmekteyim.
Bu noktada, aile içerisinde sözlerine önem verdikleri bir yakınınızdan destek almanızı isterim.
Bu süreç içerisinde ise, gidilecek psikiyatrist, oldukça önemli olacaktır.
Çünkü, motivasyonel görüşme yapmayı biliyor ve de yapıyor olması sayesinde, anne ve babanızın, bir sonraki seansa ve de, buradaki ruhsal muayeneleri sonrası, bir psikoloğa gidebilmeleri için, teşvik edilmiş olsunlar.
Bu yüzden, sizin hali hazırda, ''evlat'' sıfatınızı koruyarak, tedavi araştırması ve tedaviye ikna edebilecek kişinin organizasyonunu yapmanızı isterim.
Gerisinde, gerçekten de yapabileceğinizin, en iyisini yapmış olduğunuzu kendinize her daim hatırlatmanız önemli.
Çünkü siz ne bir doktor ne de bir ebeveynsiniz...
Evlat sıfatından çıkmak, uzun vadede, sizi de ruhsal anlamda zedeleyebileceği için, bu sınırın korunması oldukça önem arz etmektedir.
Bu anlamda, depresyon eğer hafif ve orta derecede ise, ilaca gerek kalmaksızın, Bilişsel Davranışçı Terapi ile sürece devam edilebileceğini, eğer şiddetli ise, ki, unutkanlıklardan söz ettiğiniz için bu ihtimal yüksek, ilaç + Bilişsel Davranışçı Terapiden, fayda göreceklerini belirtmek isterim.
Bu yüzden, ilk adım uzman bir psikiyatristten ruhsal muayene, sonrasında da Bilişsel Davranışçı Terapi eğitimi olan bir psikolog ile terapi süreci olsun isterim.
Sevgilerimle..