Öncelikle içinde bulunduğunuz sürecin sizi ruhsal anlamda zorladığını görmekteyim.
Öyle ki, hem kızgınlık hem üzüntüyü, bir arada yaşıyorsunuz.
Bu yüzden de aslında, beklemediğiniz, anormal olan bir olaya karşı verdiğiniz bu tepkilerin, çok normal olduğunu belirtmek isterim.
Zihniniz süreci anlamlandırmak ve bu süreçten sağlıklı bir şekilde çıkmak istiyor.
Bunun içinse yapmanızı isteyeceğim şey, hali hazırda aile içindeki sıfatınız olacaktır.
Bir ''evlat'' olduğunuzdan, esasında şu an en çok ağır gelen duygu ile, annenizin kurtarıcısı olmadığınızı anımsamanızı isterim.
Bir çocuk, normal şartlar altında ne yapar ise, onu yapmanız anlamlıdır.
Fakat bunu belirlerken, kendi şartlarınızı değerlendirmeniz gerekli olduğundan, ''Bu olayı anneme söylememin yararları ve zararları nelerdir? Bu zararlarla nasıl bir hayatım olur? Bu zararların üstesinden nasıl gelebilirim? 1 sene sonra nasıl bir hayatım olsun istiyorum? Bunun için bugün kendimde ve hayatımda neleri değiştirmem gerek?'' sorularını sormanızı ve bir kağıda cevaplarını yazmanızı isterim.
Öyle ki, değişime gücümüzün yettiği tek alan, kendimiz, kendi davranışlarımız olduğundan, pandemi örneğini düşünmenizi isterim.
Pandemi, bizim dışımızda gelişirken onun üzerinde bir hakimiyet kurma şansımız olmadığından, onunla en sağlıklı şekilde yaşamaya, kendi şartlarımız ile kanalize olmuş durumdayız.
Bu olayda da, gücünüzü yalnızca kendinizin en iyi hali, en sağlıklı kararına ayırmanızı isterim.
Gerisi, sınav dediğimiz sürecin karşılığıdır ve umut verici olan, insanın sınavların üstesinden gelebilme gücünün olmasıdır...
Sevgilerimle..