Yazdıklarınızdan anladığım kadarıyla, karşılıklı sevgi ve saygının barındığını bir ilişkiniz var. Var diyorum çünkü, ayrılık olsa dahi, ayrılık sonrası konuşmalarınızdan bunu çıkarmak mümkün. Yüz yüze iletişimin önemi bahsettiğiniz gibi eğer uzak ilişki yürütülüyorsa, oldukça anlam kazanmakta. O yüzden sürecinizin zorlu olduğunu fark etmek mümkün. Sıkıntıyı çözemediğiniz noktada ise daha fazla yıpratmamak adına karşılıklı ayrılık kararı alınması da aslında birbirinize olan saygınızı göstermekte. Fakat en nihayetinde 2 ay gibi bir süre iletişimin kesilmesinden kaynaklı, ne karşı taraf sizin tam olarak ne düşündüğünüzü bilebilir, ne de siz karşı tarafın. Bundan dolayı, tablo her ne kadar parlak görünse de, böyle bir niyetiniz varsa bunu netleştirmenin yolu, karşılıklı iletişim kurmaktan geçiyor. Bu noktada da, bir ilişkiye evrilmeli mi? İyice düşünmenizi isterim., Hatta bu ilişki ile alakalı kendinizi örneğin 1 sene sonra nerede görüyorsunuz? Bunu düşünmeniz kendinize daha gerçekçi bir cevap vermenizi sağlayacak. Çünkü, özlemin olduğu muhakkak fakat, tekrar bir araya gelme gibi bir durum söz konusu ise, şartlar düşünülmeli, ne, ne kadar, ve nasıl aşılabilir, karşılıklı olarak tartışılmalı. Bu yüzden, önce kendinizi ve ilişkiyi analiz etmenizi, ondan sonra atacak iseniz bir adım atmanızı, ya da karşı taraftan gelebilecek olan adımı iyice tartmanızı isterim. Halı altına süpürülmez ve karşılıklı emek olduğu sürece, neden olmasın? Aksi halde, sizi büyüten ve olgunlaştıran keyifli bir deneyiminiz olacak, en kötü ihtimal ile. Ki bu ihtimal de sizin gelişiminiz için oldukça anlamlı. Deprem için üzgün olduğumu belirtip geçmiş olsun demek istiyorum, bunun da bir süreç olduğunu unutmayın. Sevgiler