Öncelikle, bu hayattan sevgi ile besleniyor olmanız, oldukça anlamlı. Bu noktadan sizden isteğim yalnızca, etrafınıza verdiğiniz bu sevgiyi kendinize de ayırmanız olur.. Öyle ki, bu sevgi o kadar sizden uzak ki, bir şekilde bir olay sizin uykularınızı kaçırabiliyor. Bu noktada da vurgum aslında, bir sevgi ile başlayan, ama birbirinden 'farklı' iki insanın dünyalarının birleşmesine olur. Bu farklılık o kadar doğaldır ki, kişiler başta bu farklılığı yadırgayabilir, konu her ne olursa olsun. Tam bu noktada da aslında, sizin bu farklılıkla karşılaşmanız sonucu, karşı taraftan bir talebiniz olmuş. Bu konuşma yapıldıktan sonra aslında, bir 'kabule' gidilmesi gerekir. Çünkü bu farklılığa, sevgiyi yaşama ve ifade etme biçimi de dahildir. Yaptığınız konuşma sonrası bir değişim yoksa, burada karşı tarafın sizden 'farklı' olduğuna çekilir dikkatler. Başta, buna uyum sağlayamamanız çok doğal. Çünkü, sizin doğrularına ters. Fakat, ilişkinizdeki tek sıkıntı buysa ve buna rağmen devam etmek istiyorsanız, karşı tarafı 'olduğu gibi' kabul etmeniz çok anlamlı olacaktır. Bu kabulle aslında, sizin de rahatladığınıza şahit olacaksınız, uykularınızın geri gelmesiyle, bu rahatlığın ilişkinize de yansıdığını göreceksiniz. Çünkü burada artık bir 'uyumdan' söz ettiğimiz için, ilişki kendi içinde olgunlaşıyor ve aranızdaki bağ da kuvvetleniyor olacak. Bu yüzden, bu kabul sonrası, kendinize refaha erme şansını vermenizi isterim. Öyle ki aklınızda ayrılık gibi bir niyet yok. Sadece bu noktada geliştirebileceğiniz bir 'ortak' dil olursa, sıkıntılarınızın üstesinden de beraberce gelebilirsiniz. Karşı taraf sizinle iletişiminin içeriğine biraz dikkat ederek, sizin de karşı tarafı olduğu gibi kabulünüzle, ilişkinin refaha etmemesi için hiçbir neden görünmemekte. Sevgiler :)