Merhaba ilişkini işinin önünde tutmamalısın bu tarz fedakarlıklara gerek yok çünkü yaşın çok genç erkek arkadaşının da öyle. İlerde pişmanlık duymaman için iyi düşünüp mantıklı kararlar vermelisin kariyerin senin için daha önemli.

O kadar okuyup vize finallerde sen dirsek çürüttün ve ailenin bir emeği var üzerinde hep derler ya kolunda altın bilezik olsun bu toplumda heleki kızsan o yüzden mesleğinden vazgeçme. Seven bir yolunu bulur ve gelir gelmiyorsa da önünde daha hayırlısı vardır.

Henüz yeni yeni şekillenen bir ilişki görüyorum. Açıkcası bir evlilik için çok hızlı bir karar almamanızı isterim.. Hele ki böylesine büyük fedakarlıklar yapacaksanız. Karşınızdaki kişiyi iyice tanımanız gerekiyor. Şuanda odaklanmanız gereken şeyin sınavınız olduğunu düşünüyorum. Sizinde dediğiniz gibi hem sizin hem ailenizin emekleri var ve okurken hayatta belirli amaçlar belirleyerek yürüyoruz yolda eğer ki atanırsanız ve partnerinizle aynı şekilde devam edip ondan emin olursanız illa ki çözümler bulunacaktır. Bu durumda kalan ilk kişi siz olmayacaksınız. Sizi gerçekten isterse ve sizde aynı şekilde o durum karşısında iki tarafında en az şekilde zarar göreceği çözümler üretilebilir diye düşünüyorum.

şahsen ben geleceğimi seçerdim. aşık olmak sevmek çok güzel şeyler ama gelecek kaygısı ve çocuklarınızın maddi manevi bakımı aşktan daha önce gelir. Yerinde olsam mantık ile haraket ederdim.

4 ayın evlilik gibi ciddi ve hayati bir kararı almak için bir ilişkide geçirilmesi gereken yeterli bir süre olmadığını düşünüyorum. Yeterince an paylaşmadan, her anı deneyimlemeden böyle radikal bir karar almak biraz sağlıksız geliyor açıkçası.. Sevgi çok güzel bir duygu, hissetmek insana var olduğunu gösteriyor. Fakat taze bir süre olmasının yanında eğer böyle bir karar alınacaksa çiftlerin enine boyuna düşünüp ortak paydada buluşması gerekiyor. Tek başına alınan kararlar sonrasında sıkıntıyla dönmesi çok muhtemel.. Burada partneriniz orta yolda buluşmak için adım atmaması düşündürücü.. Eğer bu süreci ikiniz adına net bir şekilde planlasaydı ve bunu davranışa dökseydi bir düşünün ne yapabilirsiniz derdim.. Fakat böyle bir tutumu olmadığından ' sevgi'nin de evlilik gibi ciddi bir yapı için tek başına yetmiyor olmasından dolayı, kendi hayat planınızı yapmanızı buna sadık kalmanızı ve sonucunda gelen fırsatlara odaklanmanızı isterim.

Öncelikle henüz gerçekleşmemiş olaylar üzerinde kendinizi bu kadar sıkmanızın sizi yoracağını belirtmek isterim. Belki partnerinizin olduğu şehre veya çok yakın bir yerine atandınız. O zaman kendinizi bu kadar hırpaladığınıza değecek mi? Elbette geleceğe dair planlarımız olmalı ama bunlar bir tasarı şeklinde olmalı kendinizi baskı üzerinde hissedeceğiniz ve sürecinizi etkileyecek düzeyde olmamalı diye düşünüyorum. Kendinizi neden bir seçim yapmak zorunda hissediyorsunuz sizin durumunuzda olan hatta maalesef ki çocuğu olduğu halde atandığı yerde görev yapabilmek için binlerce insan var. Hem atanmış hem de partnerinden vazgeçmemişler. Üç yıl gibi bir süreyle atandığınız yerde görev yapıp daha sonra partnerinizin yanına dönebilirsiniz ya da partnerinizle konuşup bu durumu ailesine anlatabilirsiniz. Evliliği erteleyebilir görevinizi yapmış olursunuz. Kendinizi seçim yapmak zorunda bırakmadan her iki durumu da yaşayabilirsiniz.

Merhabalar, sevgilinizin sizden beklentilerinin olması doğal, nasıl ki sizin de ondan beklentilerinizin olacağı gibi. Ancak ilişkilerde yapılan fedakarlıklar karşılıklı olmalı ki ortada denge olsun. Tek taraflı yapılan hayatı büyük ölçüde etkileyen fedakarlıklar ileride ilişkiniz içinde ister istemez problemlere yol açacaktır. Kendi değerlerinizi ve önceliklerinizi belirlemelisiniz. Bunun için kendinizi beş yıl sonra nerede görmek istediğinizi kendinize sorun ve bunu ciddi şekilde cevaplayın. Farklı senaryolar kurun, hangisinde daha mutlu olacaksınız? Hangi verdiğiniz karar sonucunda zararınız daha katlanılabilir düzeyde olacak? Çünkü anladığım kadarıyla birkaç seçeneğiniz var ve bütün istediklerinizi aynı ortamda toplayamıyorsunuz. Hangi kayıp sizi daha çok yıpratacak? Ve bu soruların cevabını ararken lütfen gerçekçi olun. Kendinize dışarıdan bakın. Olabildiğince objektif olmaya çalışın. Verdiğiniz karar sonucunda yaşayacağınız üzüntüyü de, sevinci de sahiplenin. Çünkü seçimi siz yapacaksınız. "Evet bu kararı verdim, şunun için üzülüyorum ama bu kazançlarım için buradan fedakarlık yapmam gerekiyordu, ve özgür irademle ben seçtim." diyebilmelisiniz ki sonuçtan en az hasarla çıkın.

4 aylık bir ilişki çok uzun değil. 4 ayda belki çok şeyler yaşamış olabilirsiniz çok seviyorda olabilirsin ama o senin yerinde olsa senimi seçerdi hayatınımı? Bak tatlım tamam seviyorsun yine sev, ama ona bağlı kalarak bu hatayı yapma. İnsanlar değişebilir nebiliyim hayat bu belli olmaz. Bence gitmelisin uzaktanda yürütebilirsin eğer senle ğerçekten evlenmek istiyorsa bekler sende beklersin. Her zaman kendin öncelikli olmalısın. Sana git demez zaten. Gitmemeni ister. Sonradan pişman olabilirsin. Onu ikna edip kendi mesleğini hayatını eline al. Sonra evleneceksen evlen yine. Böyle yaparak ona ihanet etmiş sayılmazsın ki , okadar okudun sıkıntı çektin bir erkek için kararından geçme. Zaten doğru insansa her kararında yanında durur. Evlenmektede acele etme.

Her iki ihtimalde de geleceğinizi kaybetmiş olmayacaksınız zaten, sözleşmeli olarak çalışırsanız hem işinizi yaparsınız hem sevdiğiniz insandan vazgeçmek zorunda kalmazsınız. Siz daha iyi bilirsiniz tabi yaşadığınız şeyleri aranızdaki sevgi bağını fakat bana kalırsa sevdiğiniz insandan vazgeçmeyin