1.5 senedir beraberdik ben hep kıskanırdım fakat çok üstüne gitmezdin ilk 3-4 ay ama sonra onun çocukça hareketler yaptığını gördükten sonra ona nasıl güvenirim diye düşünüp düşünüp kendimi yedim ve en sonunda psikolojimi bozdum ojesine kadar karışmaya başladım dolayısıyla sürekli kavga eder olduk ve hakaretler küfürler döküldü ağzımdan. 3 aydır ayrıyız ben onun zamana ihtiyacı olduğunu biliyordum ama yine de darladım sorunlu olduğumu bilmiyordum ve son 2-3 haftadır biliyorum ki ben çok kötüymüşüm. 4 gün konuştuk bugün yine konuşmayacağım seninle dedi. 4 gün boyunca gayet güzel gidiyorduk bana sevgi sözcükleri bile söyledi birkaç kere, bakışlarında bile o sevgili bakışları denen güzellik vardı (kendisi depresyonda şu an malesef sınav senesi bir de) arkadaşlarıyle nile gülüp etmediğini hem kendisi hem arkadaşları söyledi sadece benimleyken neşe dolu olduğunu biliyorum ama sanırım bazı şeyler kafasını çok kurcalıyor yine kötü olur mu hayatım diye düşünüyor ve vazgeçiyor ve daha da kötü hissediyor neden konuşuyorum ki seninle diyor ve gidiyor. Ayrılığımızdan beri hayat bana zehir oldu tabiri caizse. Ne yapmam gerekli nasıl bir yol oluşur ileride bilemiyorum ve fikirlerinizi almak istiyorum. (Erkeğim)