Merhaba 3 yıldır süren bir ilişkim var. 2 defa büyük bir ayrılıp yaşayıp sadece 1 ay ayrı kaldık. Ama ben onu hiç terk etmedim. O terk etti ve sürekli tatmin olmak için başka insanlara gitti. Kız kanka yaptı muhabbet etti, flört yapmaya çalıştı hep benim konumu açtı... ama ben onu hiç bırakmadım. Her zaman da peşinden gittim. Biz ayrıldığımız da ben kabullenip kendi hayatıma odaklanıyorum. O ise sarhoş olup beni arıyordu. Ama bırakan giden o oluyordu. Ailesel maddi sorunları da var ve bu sorunlar çok büyüdüğünde ayrıldık hep. Ama şimdi barıştık sözler veriyor elinden geleni yapıyor. Ama ben korkuyorum değersiz hissetmekten ki bazen öyle hissediyorum. Bırakılmaktan , başkasına tercih edilmekten korkuyorum. Bazen kendi kendime yere çöküp ağlıyorum, sakın ona ağladığını üzüldüğünü belli etme diyorum. Sanki ben bir savaş içindeyim. Onu çok seviyorum ama onu affedince kendimi affedemiyorum. Hata yapan tekrar yapar mı? Terk eden tekrar gider mi? Bunlar önemli değil aslında cevapları da biliyorum ben. Yani gitmek isteyen gidebilir sen sağlıklı durup kendine yakışanı yapmalısın kontrollü bağlanmalısın. Ama ben bu hisleri yaşamak istemiyorum yalnız hissediyorum değersiz hissediyorum ve sınavım var onun içinde kaygılıyım. Bu arada bende psikolog olmak istiyorum. İnşallah olacağım. Ben bir de pat diye girmişim konuya. Nasılsın? Umarım yeni yılın güzel geçiyordur. 🤍