Öncelikle yazdıklarınızı okuduğumda, size eziyet veren, ''Baska hicbir sorun yokken bundan ayrildigim icin icim hix rahat degil, yanlis mi yapmisim?'' sorunuzun cevabını, ''kendime saygili davranmak istedim'' diyerek vermektesiniz.

Bu nokta oldukça kıymetlidir çünkü, karşılıklı büyük sevginiz yanında, saygıyı da görmek istemektedir.

Esasında bu zaman değin olan saygı, sizin fedakarlık etmenizden doğduğundan, masumane gibi görünen fedakarlık ve özveri kavramlarının, aslında oldukça tehlikeli olduğundan söz etmek isterim.

Çünkü, bir başkası için özünüzden verip, kendi karınızı feda ettiğinizde, geriye sizden hiçbir şey kalmayacaktır...

Bunun yerine ne olması gerek derseniz de, ''paylaşmak'' karşımıza çıkacaktır; sevgiyi, saygıyı, anlayışı, güveni, acıyı, tatlıyı, hayatı...

Aldığınız kararın size sancı vermesinin nedeni, bu zamana dek kendinizi seçmemenizden kaynaklanmaktadır.

Kararlarınız hep, bir başkasına doğru olduğundan, bu kez kendinizden yana bir hak kullanmanız, size yabancı gelmiştir.

Fakat, bildiğiniz cehennem yerine bilmediğiniz cennetin, sizi huzur ve şifa ile beklediğiniz belirtmek isterim.

Çünkü, daha büyük bir sorun olmaksızın, özünüz gibi, değerleriniz ve istekleriniz doğrultusunda hareket edememek, esasında oldukça büyük ve tek başına yeterli bir sorundur.

Tam da bu noktada, kendinizi seçebilme cesaretini gösterdiğiniz için, kendinizle gurur duymanızı isterim.

Bu şekilde, siz değerleriniz doğrultusunda bir yaşam sürerken, eğer karşı taraf gerçekten ilişkiye devam etmek isterse, sizin gibi adım atmak durumunda kalacaktır.

Çünkü ilişki, ''iki kişiliktir''...

Sevgilerimle..