3.5 yıllık bir ilişkim oldu. Birbirimize gerçekten çok sevdik ve ciddi düşünüyorduk. Bazı sebeplerden dolayı ayrılmak zorunda kaldık. Ayrılalı 2 ay oldu fakat bende hiç bitmiş gibi bir his yok. Normalde ayrılığı aklıma getirdigim de korkan üzülen ayrılmak istemeyen ve üzüntüden kendimi bitirebilecek bir yapıda olan insanım. Ama ben onu sevdiğim halde bile içim çok rahat. İçimde tuhaf bir ümitvar sakince duruyorum.
Her gün gece yatmadan önce çok güzel inançlı dua ediyorum. Onu özlediğim zamanlar da sadece ağlıyorum. Anlatabildim mi bilmiyorum ama sanki bir yanım bitmedi doğru zamanı bekle der gibi. Bir ilişki koçunun bir yazısında bu hissin birbirimize yolladığımız enerjiden kaynaklandığından söyledi. Sizlerin görüşü nedir? Umarım hislerimi anlatabilmişimdir.