Yazdıklarınızı okuduğum her bir cümlenizde, esasında ruhen ve bedenen çektiğiniz sancıyı görebiliyorum.

Bu noktada, her şey bir kenara, yaşam bahşedilen ve bir benzeri daha olmayan sizin, sağlığınızın, kıymetli olduğunu belirtmek isterim.

Birçok içsel ve dışsal zorlayıcılar ile mücadele ettiğiniz aşikar.

Fakat artık mücadeleniz, kendinizi kazanma noktasında olsun isterim, çünkü bu mümkün.

Bunun için, bundan önce işlevsel olmayan tedavi de dahil olmak üzere, her şeyi ve herkesi, bir süreliğine kenara bırakarak, ilk adımınızın uzman bir psikiyatrist hekim olmasını isterim.

Bu, rutin bir adım olmakla beraber, bahsettiğiniz belirtiler, depresyonu çağrıştırdığından ve de depresyon, bir üzüntü hali değil, gerçek bir rahatsızlık olduğundan, bu ya da benzeri bir tanının alınması, tedavinin de başlaması yönünde, en sağlıklı adım olacaktır.

Bundan sonra ise, çıkışını hali hazırda depresyon vakasından alan Bilişsel Davranışçı Terapi eğitimi olan bir psikolog ile bir araya gelerek, size eziyet veren düşünceleri, sancılı duyguları ve yıkıcı davranışları çalışmanızı isterim.

Bu iki koldan, yani, medikal tedavi ve terapi ile, çalışacağınız süre sonunda, kendinizi kazanabilir, sağlıklı baş etme mekanizmaları geliştirebilir, kendi kendinizin terapisti olarak, yaşam kalitenizi arttırabilirsiniz.

Bunun yanında kendi kendine çalışma anlamında ise, yalnızca her gün 30 dakika yürüyün isterim.

Burada döngüyü kırmanın sihri, ''istemiyor olsanız da'' hareket etmekten, yürüyüşe gitmekten geçecektir.

Çünkü her bir gün, diğerini görmek isteyeceğinden, motivasyonunuz sonrasında gelişerek, size kısa ve en doğal yoldan, ruh ve beden sağlığınıza olumlu etkiler gösterecektir.

Bunu yalnızca, tedavinin bir parçası olarak düşünün isterim.

Şu an sadece bir dönemden geçiyorsunuz, yazdığınız her bir cümleniz de tecrübeleriniz, gerçekleriniz.

Fakat biliyoruz ki, bu gerçekler sonsuza dek böyle sürmek zorunda değil, hiç değil.

Bunun üstesinden gelebilecek gücünüz var, yeter ki üstüne düşünmeden, sadece adım atın.

Biraz sabır ve cesaret, gerisi şifa...

Sevgilerimle..

Merhaba,

Öncelikle güzel giden bir birlikteliğin bir şey söylemeden son bulması sizi üzmüş olabilir. Yaşanan beklenmedik ayrılıklar sonucunda tarafların bir boşluk içindeymiş gibi hissetmesi oldukça normal bir durumdur.

Bazen hayatta insanlar en sevdiği aktiviteleri bile yapmak istemez ve bu durum uzun sürebilir. İstemediği olaylar ile birleşince ise durum git gide kötüleşebilir. 

Her zaman insana mutluluklar veren etkinlikler artık zevk vermediğini anladığınız anda böyle bir durum olduğunu fark edebilmektedir. Hiçbir etkinliğin zevk vermediği bu durumun ilerlemesi insanın hayattan aldığı keyfi de düşürecektir.

Moral bozukluğu ve depresyon arasındaki farkı algılamak oldukça zordur. Bu durumda ikisi arasında sıkışıp kalmanıza neden olabilmektedir. Ancak uzun zamanda böyle hissetmek depresyona doğru ilerlemenize sebep olabilmektedir. 

Beynin ödül merkezini etkileyen bu durum haz alma hissiyatınızı da giderek ortadan kaldırabilir. Sizin de söylediğiniz gibi önceden çok sevdiğiniz kitap okuma artık eskisi kadar keyif vermezken çok sevdiğiniz bir alışkanlığı bırakmak ise sizi umutsuzluğa sürükleyebilir. 

Bir uzman desteğine başvurmak ve durumun netleşmesini sağlamak daha sonrasında ise tedavi sürecine başlamak sizin için doğru ve kalıcı bir yol oluşturacaktır.

Sevgilerle..