Öncelikli olarak yazdıklarınızı okuduğumda bireyselleşme çabanızı ve niyetinizi görmekteyim. Baktığımızda genç yetişkinlik zamanında bu isteğin var olması oldukça sağlıklıdır.

Burada sıkıntı, babanızın çok yüksek ihtimalle değişmeyeceği gerçeğini kabullenmekte güçlük yaşamanızdır.

Öyle ki karşı tarafın bu davranış örüntüleri oldukça uzun zamandır kendisinde var olduğundan, kalıplaşmış bir haldedir.

Ve bu katılıkdaki döngünün kırılması sadece sizin isteğinizle gerçekleşebilecek bir süreç olmamaktadır.

 Bu yüzden kendinize kişinin mi yoksa sürecin mi önemli olduğunu sormanız gerekmektedir.

Eğer kişi önemliyse, yani babanızla bir arada barınamayacağınızı düşünüyorsanız, burada maddi ve manevi özerkleşmek için somut adımlar atmanız gerekmektedir.

Eğer sizin için süreç önemliyse, bunun için de bir gününüzü en sağlıklı şekilde var olan şartlarınızla nasıl idame ettireceğinize bakmanız gerekmektedir.

 Bu süreç içerisinde eğer sürecin önemli olduğuna karar verirseniz, ben dilini kullanarak sakin bir zamanınızda babanızla konuşmayı deneyebilirsiniz.

Buradan sonra bu süreci yürütmekte sizin davranışlarınız belirleyici olacaktır.

Çizdiğiniz sağlıklı sınırlarla bir gününüzü sağlıklı bir şekilde geçirebilirsiniz.

Sevgilerimle…