Yazdıklarınızı okuduğumda, seven, fedakar bir eşi, yani sizi görmekteyim.

Aslında sevginizden ve ''iyi olur belki'' umudunuzdan attığınız bu adımlar, özünüzden vermenize sebep olmuştur.

Oysa, kendi karınızı feda eder, özünüzden verirseniz, geriye sizden bir şey kalmayacaktır...

Burada, karşı taraf için, verdiğiniz bilgiler ve somut davranışlar ışığında, henüz özerkliğini gerçekleştiremediğini belirtmek isterim.

Bu noktada ise, sizin, ''sadece benim yanımda mutlu olsun kendini huzurlu hissetsin istiyorum beni arzulasın beni sevsin istiyorum beraber sohbet edebileceğim bir yol arkadasi istiyorum'' olarak ifade ettiğiniz cümleler, aslında nasıl bir eş ve evlilik süreci istediğinizin cümle halidir.

Bu yüzden, hayatınızda ilişkiden ne beklediğinizi bildiğinizden, kendi istekleriniz, gerçekleriniz ve ihtiyaçlarınız, ''evde çok yanlız olduğumu annemlerde mutlu olduğumu ve omunda mutlu olduğunu düşündüğümü eğer böyle devam etmek istiyorsa ayrılmayı istediğimi söyleyeceğim '' kararını doğurduğundan, bu sizin için zaten en anlamlı adımdır.

Hazır bu inzivaya çekildiğinizde, kendi kendinize süreci gözden geçirme şansınız olacağınızdan, kendinize, ''Bu ilişkiye devam etmemin yararları ve zararları neler? Bu zararlarla kendimi hayatta 1 sene sonra nerede görüyorum? 1 sene sonra hayatta kendimi nerede görmek istiyorum? Bu isteklerimi gerçekleştirmek için bugün kendi davranışlarımda ve hayatımda neleri değiştirmem, nelerden vazgeçmem gerek?'' sorularını sorarak, bir kağıda yazıp cevaplamanızı isterim.

Buradan kağıda dökülen düşünceleriniz, sizin yol haritanızı çizecektir.

Burada, cesaretli olmanızı ve de karşıya beslediğiniz sevgiyi, önce kendinizle paylaşmanızı isterim.

Gerisi, çorap söküğü gibi gelecektir, çünkü sevgi, eylem gerektirir...

Sevgilerimle...