Merhaba,

Öncelikle yaşadığınız durumun farkında olarak burada buna bir çözüm yolu aramanızın oldukça kıymetli olduğunu belirtmek isterim. 

İnsan doğası gereği devamlı olarak olumsuza odaklanan bir varlıktır. Her olayda olumsuza dikkat ederek davranışlarını da bu yönde hareket ettirir. Mutlu olmak bir yönelim işidir. Yani en kötü durumda bile onun içinden keyfimizi yerine getirmek bir tercihtir. Bu nedenle ne yaşarsanız yaşayın aynı durumu yaşayan başka bir mutlu insanla tek farkınız olumsuza odaklanmayı seçmektir. Tabii ki hayatımızda üzücü ve öfke duyabileceğimiz durumlar olacaktır. Ancak her türlü duyguyu kabul edip onunla yaşamak bir problem çözme becerisidir. 

Pandemi süreci global bir sorun haline gelmişken tüm dünyada ortak bir sağlık kaygısı ortaya çıkartmıştır. Ancak bunun yanında artçı depremler diyebileceğimiz ufak sorunlar da yaratmaktadır. Sürekli el yıkama, dışarı ile teması olan her şeyi yıkama, herkes için aşırı kaygılanma vb. durumlar ortaya çıkmıştır. Korona olmasak dahi farklı birtakım daha sorunlar çıkmıştır. Depresyonu tetikleyen karantina süreci ve sevdiklerime bir şey olursa düşüncesi insanları zor duruma sokmuştur. 

Burada sizi mutsuz hissettiren durum ve kişilerden biraz uzaklaşmak ve öz-şefkat ile ilgili kitaplar okuma bir nebze rahatlatacaktır.

Sevgilerle..

Öncelikle içerisinde bulunduğunuz sürecin, şiddeti değişmekle beraber, global bir etkisi olduğunu söylemek isterim.

Pandemi sonrası gerçekten de, ''kaygı'' duygusunun arttığını görmekteyiz.

Çünkü, belirsizlik, kaygıyı getirir.

Fakat, insan olarak bizlerin her daim sıkıntıların üstesinden gelebilmek gibi bir gücü olduğunu anımsamanızı isterim.

Öyle ki, pandeminin etkisinde dahi, hayata tutunabilmekteyiz.

Tam da bu noktada aslında, pandeminin sıkıntınızı tetiklemesi ile beraber, gerçek sıkıntınızın, ''okurken hayatın gercekleriyle sektörle karşılaşmamıştım toz pembe bakmışim hep. Hayata atılıyor olmak kendi hayatımı kurmam gerektigini düşünmek korkutuyor beni'' cümlelerinizde saklı olduğunu görüyorum.

Bu zamana kadar teoride kalan tüm bilgilerin, hayata geçme vakti.

Ve şartlar genel anlamda göz önüne alındığında, pek keyifli bir görüntü oluşmamakta.

Fakat, şu an baktığınız manzaranın, sadece siyah bir bacadan tüten siyah bir duman olduğunu söylemek isterim.

İçinde bulunduğunuz andan kendinizi çıkarıp, etraflıca düşündüğünüzde aslında, tablonun bir sahil evine ait olduğunu göreceksiniz...

Bunun içinse, ''büyümek istiyorum.'' cümlenizin kilit noktası olduğunu belirtmek isterim.

Tırtıllar, kelebek olabilmek için, kozada bir süre geçirmek durumundadırlar.

Bu her ne kadar sancılı olsa da, buna sabretme gücünü gösterdikleri an, özgürlüklerini de kazanmış olurlar.

Yani burada, hayatınızı yeniden planlayarak, olabilecek acılara sabrettiğiniz an, aslında o kadar da dehşet verici olmadığını görerek, bu duyguların ve süreçlerin de hayatın bir parçası olduğunun kabulü ile, mutluluğun da sonsuza den sürmeyeceği gibi, mutsuzluğun da sürmeyeceğini anımsatmak isterim.

Bunun için; aile, iş, okul, sosyallik, spor, hobi gibi başlıkları bir kağıda yazın isterim.

Her birinin altına gerçekleştirmek istediğiniz, 'gerçekçi' hedeflerinizi yazın.

Sonrasında bunları nasıl gerçekleştirebileceğinizi, basitten zora doğru sıralayın isterim.

Örneğin; spor - spor yapmak istiyorum - her gün yürüyüş yapacağım, gibi.

Burada sihir, 'istemeseniz dahi' harekete geçmenizdir, ve bu hareket ile, bu döngü kırılacaktır.

Hayatta değiştiremeyeceklerimizin kabulü, esasında iyileşmenin kendisidir.

Çünkü değiştirebileceğimiz, kendimiz varızdır ve, buradaki her bir değişimin hazzı, paha biçilemezdir.

Bunun için biraz sabır, cesaret ve hareket; sonrası şifa...

Sevgilerimle..