Merhaba. Yalnızlaşmak, yalnız hissetmek, aslında "yalnızlaştırılmak" kişiyi gerçekten dibi olmayan bir çukurda sürekli düşüyormuş gibi hissettirir. Birisinin, düşerken elimizden tutmasını isteriz, biri bizi çeksin çıkarsın ama bakarız kimse yok ve düşmeye devam ederiz. "En azından dibe vursam da çıkacağım mesafeyi bilsem" deriz ama bir türlü o dip gelmez gibi gelir ve bu çok yorar, çok yıpratır. Hayattan vazgeçecek noktaya getirecek kadar yıpranmışsınız.
İntihar düşüncesi yüzünden sizi yargılayamam, bunun doğruluğunu yanlışlığını sizinle tartışamam çünkü ne yaşadığınızı, neler hissettiğinizi bilmem mümkün değil ancak hayatınızdan vazgeçmeyi düşünmekten önce size bunu düşündüren şeyler hakkında konuşalım mı? Belki intihar konusunu sonradan tekrar konuşuruz.
Bu kararınızda, anlattığınızdan anladığım kadarıyla, ilişkinizin daha doğrusu partnerinizin çok büyük bir etkisi var. Çünkü aslında kendiniz yalnız kalmak istememişsiniz, ilişkiniz için bir fedakarlık yapmak istediniz belki ve bu sizi yalnızlaştırdı. Bu durumdan da mutlu değilsiniz. Önceliğiniz her zaman siz olmalısınız; sizin mutluluğunuz, sizin fizyolojik sağlığınız, sizin psikolojik bütünlüğünüz. Bunlardan sizi eksik bırakan, uzaklaştıran şeylerden uzaklaşmanız gerekiyor önce. Başkalarının mutluluğundan, başkalarının nefes almasından önce sizin nefes alabilmeniz gerekiyor.
İlişkinizin hala devam ettiğini düşündüm bu yazdıklarınızdan. Size "İlişkinizi sonlandırın." gibi net bir karar sunmak istemem çünkü bu sizin hayatınız ve kararlarınız size ait olmalı. Belki de kararların size ait olmadığını düşündüğünüz için mutsuzsunuz. Size net bir karar sunamam dediğim gibi ama bu ilişkinin sizi mutlu etmediğini düşünüyorum açıkçası. Bu yüzden de hayatınıza son vermek gibi bir karardan önce belki başka şeyler hakkında başka kararlar verirseniz, çoğu şey daha iyiye gider. Bunu deneyebilirsiniz bence. Ne yaşadığınızı tahlil edebildiğinizi, ilişkinizin size nasıl yansıdığını görebilen birisiniz ve bence önce başka şeyler deneyebilirsiniz. Ne dersiniz?
Güçlü görünmek, güçlü olmaya çalışmak, insanların size "Sen güçlüsün" demesinin üstünüze yüklediği sorumluluk zor olabilir ve bunu ancak tahmin edebilirim. Ama güçlü görünmek için çaba sarf etmek bile, bunun için efor sarf etmek bile bir güç anlamına geliyor bence. Şu an yaşadıklarınızı atlatabilmek için güçlü görünmeye çalışıyor olabilirsiniz ama bu yaşadıklarınızın seyrini değiştirmenin sizde hissettireceği gücün size daha iyi gelebileceğini düşünüyorum ve bunu deneyimlemelisiniz. Bu yüzden de kendi hayatınızla alakalı küçük şeyleri değiştirerek başlamanız, kendi hayatınızla alakalı çok net bir karardan daha temelli ve daha iyi olacaktır. Bunun için de tabi ki yaşamalısınız. Yeniden sosyalleşebilirsiniz, yeniden arkadaş edinebilirsiniz, birazcık zaman ve çaba ile koptuğunu düşündüğünüz tüm arkadaşlık ve aile bağlarını tekrar güçlendirebilirsiniz. Bunun için bazı şeyler üzerinde düşünüp, size iyi gelmeyen şeyleri iyi gelecek şeylerle değiştirmeniz iyi bir başlangıç olabilir.
Her şey çok üst üste gelebilir ve gücünüzü tekrar kazanmak için tek başınıza mücadele etmek zorunda da değilsiniz. Bunun için psikologlar, psikolojik danışmanlar vardır. Size destek olmak için varlardır. İhtiyacınız olduğunda yardım istemek kötü bir şey değil, olması gereken bir şey. Öncelikle bu konuştuğumuz şeyler üstünde ve bir psikologla görüşmek hakkında düşünün. Ben bunun size iyi hissettireceğini düşünüyorum. Diyemem ki size her şey bir anda düzelecek ama düzelmesi için kendinize zaman verirseniz buna değeceğini düşünüyorum. Siz de bir düşünün olur mu? İyi geceler dilerim. :)