Öncelikle size eziyet veren, '' neden böyle oldum bilmiyorum. '' sorunuzun cevabını yine, ''Nerdeyse hiç arkadaşım yok bu yüzden olduğunu düşünüyorum'' cümlenizde vermektesiniz.

Öyle ki, bunu besleyen aslında, ''çünkü insanları benimle arkadaş olmak istemiyorlar diye kendimden uzaklaştırıyorum '' düşüncenizdir.

Yani, aklınızdan geçen '' beni sevmiyorlar '' düşüncesi sonrası gelen üzüntü ile, davranışlarınızı ilişki kurmamak üzerine çevirdiğinizde, gerçek anlamda da yalnızlığı yaşamaya başlıyor, aslında kendi kehanetinizi doğrular oluyorsunuz.

Bu noktada bu döngünün kırılması için, bu sıkıntının sebebinin aklınızdan geçen ''düşünceler'' olduğunum kabulü, ilk adımdır.

Bununla beraber, her düşünce doğru olmadığından, öncelikle sizinle iyi anlaşabilecek kişilerin bir listesini yapmanız, sonrasında da bu kişiler ile iletişime geçmeniz, anlamlı vakitler yaratmanız gerekmektedir.

Bu şekilde, hem sizi seven ve sizden hoşlanmayabilecek kişiler olarak başlığı düzenlemeniz, tıpkı sizin sevdiğiniz ve hoşlanmadığınız insanların olması kadar, ''doğal'' bir hale bürünecektir.

Akabinde, geçirdiğiniz keyifli anlarla, bu arkadaşlıkları hem besleyecek hem de bunlardan beslenecek hale geleceğinizden, kendinize olan güveniniz de, bu deneyimler ile artacaktır.

Bu yüzden, düşüncenizin doğruluğunu sorgulamak için, atmanız gereken adım, ilişki kurmaktan geçmektedir.

Sevgilerimle..