Küçüklükten gelen bastırılmışlık evin gerizekalısı olarak görüldüm hep. Çocukluk işte kimseye tepkide veremiyodum bu yüzden hep bastırıldım hep özgüven eksikliği yaşadım şuan 23 yaşındayım. Okulda, çevremde,misafirlikte,aile ortamında, iş yerinde heryerde adını utangaçlık koyduğum ögüven eksikliğini yaşıyorum. Çevremdekilerde utangaçlık olarak tanımlıyo ama benim özüm o değil aslına delidoluyum şakalaşmayı gülmeyi eğlenmeyi çok severim ama her ortamda yapamam sadece gerçek anlamda beni iyi tanıyan samimi olduğum insanların yanında delidolu davranırım. Ama mesela bütün aile biraraya gelsek herkes konuşur Güler şakalaşır ben izlerim o özgüvensizlik gelip tutar beni. Misafirliğe gideriz mesela çok sevdiğim insanlar olsalar da herkes konuşurken ben dilimi yutmuş gibi susarım niye konuşmuyosun dedikleri zaman da "ne diyim ki" diyorum. Ve adım olmuş utangaç ve sessiz ben böyle olmak istemiyorum