Öncelikle yazdıklarınızı okuduğumda, bir araf arefesinde olduğunuzu anlamaktayım.

Yani, içinde bulunduğunuz ilişkiye karşı büyük bir sevgi besliyor, uzun zamanın verdiği emek için bu ilişkide her seferinde kalıyor, fakat, ilişkinin devamı için sevginin yetmeyeceğini, uzun vadede üzülenin siz olacağınızı biliyorsunuz.

Bu yüzden de bu araf, sizi bir karara götürmek durumunda kalıyor.

Bunun için aslında, karşı tarafın süre içerisinde değişen ihtiyaçları ve size yansıtma şekli ile, psikolojik bir şiddetin olduğu aşikar.

Bu raddede, sizin özünüzden, ''kendince aşağılamaya çalışıyor sonra özür diliyorum'' cümlenizle verdiğinizi anladığımdan, esasında artık tarzı ayrıl - barış olan bu ilişkide, siz her daim ''var olarak'' karşı tarafa, ''çabasızlığı'' öğretmiş oluyorsunuz.

Çünkü, özünüzden verirseniz, geriye sizden başka bir şey kalmaz...

Zaman içerisinde problemlerin çözümsüz kalması, birikerek ilerlemesi ve, en şiddetli anında ayrılığın gündeme gelmesi, ayrıl - barış adını da buradan almaktadır.

Bununla beraber, hali hazırda aldığınız, ''geri dönmek istemiyorum çünkü biliyorum bu sağlıksız bir ilişki. Bunu nasıl bitirebilirim?'' şeklinde bir kararınızın olduğunu görmekteyim.

Bu kararı eyleme döktüğünüzden emin olmanız için, kararı içselleştirmeniz gerekmektedir.

Bunun için kendinize, ''Bu ilişkinin yararları ve zararları nelerdir? 1 sene sonra kendimi bu ilişkide nerede görüyorum? 1 sene sonra hayatta kendimi nerede görmek istiyorum? Bugün bunun için kendimde ve hayatımda neleri değiştirmem gerek?'' sorularını sorarak, bir kağıda yazıp cevaplamanızı isterim.

Bu, size hayatınızın yeni rotasını verecek bir planlamadır.

Bu noktada, cesaretli olmanızı isterim, çünkü, kendi kararlarınızı almak ve sorumluluğunu üstlenmek, psikolojik iyi oluşun adımıdır.

Sevgilerimle..