18 yaşındayım 11 yaşından itibaren psikolojik tedavi görüyordum ta ki geçen seneye kadar. 11 kez intihar girişiminde bulunup 2 kere ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde yatış olarak ve onun dışında haftada veya iki haftada bir olarak tedaviye devam ettim senelerce. En hafif ilaçlarla başlayım ozaprin rapid dil altına kadar yükseldim. Ve bu ilacın şizofreni hastalığı için kullanıldığını öğrendim benim kullanma nedenim ise öfkemi yatıştırmasıydı.
Geçen sene pandemiden önce doktora gittim. Son zamanlarda ilacı düzenli almadığımı ve gayet mutlu olduğumu, öfkemi öncesine nazaran daha iyi kontrol edebildiğimi söyledim. İlaçları bırakmamı tavsiye etti. En ufak problemleri hayatımdan vazgeçercesine büyüten ben artık bu tarz olaylara tepki bile veremez oldum bir süre sonra. Çoğu zaman kendimi ağlayarak rahatlatırdım kolay kolay bir şeye üzülemediğim için üzülsem de ağlayamıyor olmam duygularımı mı yitirdim acaba? Sorusunu sordurdu kendime.
Şu an başımdan geçen beni düşündüren olayları çevremdeki insanlara anlatıyorum ama yeterli değil gibi geliyor. Çok değer verdiğim biri kırılmasın diye ona kırgınlıklarımı belli etmemeye çalışıyorum her seferinde fakat o her şekilde belli ediyor ben haklı olsam da ben özür dileyip konuyu örtbas ediyorum. Kırılgan biri olsam da en kötü halimde bile ayakta durmayı bilen gaddar biriydim. Ama artık en ufak fındık kabuğunu doldurmayacak sebeplere bile saatlerce ağlıyorum örneğin;
Değer verdiğim biri grip olmuştur bir yeri kanamıştır. Ve ister istemez eski gücümü yitirdiğimi düşünüyorum. Sizce içinde bulunduğum bu durum nedir?
