Esasında 21 sene, çekirdek ailenin dışında, bir başkasının da evin içerisinde olması adına, oldukça anlamlı bir süre. Bu hem eş ilişkilerini, hem ebeveynliği, elbette ki etkileyecektir, ki öyle de olmuş. Bu süre içerisinde de, anlattıklarınızdan dolayı yıprandığınızı anlamak mümkün. Çocuklarınızın bazı olumsuzluklara şahit olduğunu anlıyorum fakat, bu konuda kendinizi suçlu hissetmenizi istemem. Siz elinizden geleni yaptınız, gelmeyeninden emin olun sorumlu değilsiniz.. Herkes kendi sınavını hayatta verip, en iyi haline gelmek için yine kendisi çaba göstermelidir.. Bu sıkıntıyla alakalı, artık bir şey yapmak istiyorsanız, sizi yakınlarda zorlayan, daha da farklı bir etkenin olduğunu düşünürüm. Çünkü 21 sene sürerken, neden şimdi? Eğer öyleyse, çözüm adına yapabileceklerinize bakmanız en sağlıklı olanı. Yani size direkt olarak 'şunu yap' demek sağlıklı olmaz. Çünkü sizin ihtiyaçlarınızı, beklentilerinizi ve en önemlisi şartlarınızı, yine siz biliyorsunuz. Bu noktada, bu durumu tamamen çözmek ya da en azından çekilebilir hale getirmek adına, neler yapabileceğinizi tek tek düşünmenizi, ve bununla alakalı adım atmanızı isterim. Sonrasında devamı gelecektir. Biraz çaba ve sabır gerektirmekte. Sevgiler

Merhaba. Yaşadığınız problem gerçekten çok yıpratıcı olsa gerek. Evlilik çok güzeldir ancak partnerlerin aileleriyle bir arada oturmak bir yana yakın çevrelerde oturmak dahi böyle sorunlara sebebiyet verebiliyor maalesef. Eşinizin annesiyle neden bir arada yaşadığınızı bilmiyorum, belki çok geçerli bir sebebiniz vardır. Ancak en net ve geçerli çözüm ayrı ayrı yerlerde yaşamak olacaktır. Eğer bunu yapamazsanız neler yapabilirsiniz bir bakalım. Açıkçası eşinizin bu durumda ne yaptığını, sizin yanınızda olup olmadığını, annesinin davranışlarını nasıl değerlendirdiğini merak ettim. Çünkü bu konuda eşinizin yanınızda olması sizin için oldukça iyi olacaktır. Ancak çocuklarınızın " sizin gibi bir evliliğimiz mi olsun" demesi eşinizle de bazı problemlerin olabileceğini düşündürdü. Bu yüzden de bunalmanız, rahat edememeniz, ne yapacağınızı bilememeniz oldukça doğal. Öncelikle, çocuklarınızın evlenmesini, onların mutluluğunu görmeyi istiyor olabilirsiniz ancak çocuklarınızın hazır olduğunda evlenmeleri daha iyi olacaktır. Geri kalan problemlerinizde de hem eşinize hem de kayınvalidenize, saygı sınırları içinde, neler hissettiğinizi, neler düşündüğünüzü, nelere kırıldığınızı söylemeniz de bir problem yok. Sürekli içinize atmak size iyi gelmeyecektir. Aynı zamanda rahatsız olduğunuz davranışları görmezden gelmek, daha doğrusu yapılan rahatsız edici davranışa takılmadan konuyu değiştirmek, karşı tarafın bu davranışları gösterme düzeyini azaltabilir. Yaşadığınız durum oldukça zor ancak siz de bir insansınız ve anlaşılmaya, düşünülmeye ihtiyacınız var. Bu yüzden hissettiklerinizi paylaşmaktan çekinmemelisiniz diye düşünmekteyim. İyi geceler dilerim. :)