Yazdıklarınızı okuduğumda, ''acaba tek taraflı mı uğraşıyorum tek taraflı mı seviyorum bitmesi gereken bir ilişki mi mantığım bişey söylüyor gönlüm farklı'' cümlelerinizle bile esasında, ilişkiye karşı var olan şüphelerinizden söz etmektesiniz.

Öyle ki, masumane ve güçlü sevginizden, bu sevgiyi yaşamak adına her seferinde sıkıntılara katlandığınızı fakat, bunun karşılığını göremediğinizi anlıyorum.

Bu noktada da aslında, özünüzden ne denli verdiğinizi ve karınızdan feda ettiğinizi, hayatınızda özveri ve fedakarlık kavramlarını barındırmanızdan anlamaktayım.

Oysa, özünüzden verirseniz, geriye sizden ne kalır?

Bu durumda, karşı taraf için her daim ''orada ve hazır'' olmanızdan kaynaklı, karşı tarafın ''çabasızlık'' içerisine girdiğini belirtmek isterim.

İşin ilginç tarafı ise, esasında buna, masumane sevginiz ile, sorumlulukları sürekli sizin üstlenmeniz, yol açmış durumdadır.

Bu yüzden, bu döngünün bu ve diğer ilişkilerinizde kırılması için, ''sağlıklı sınırlara'' ihtiyacınız vardır.

Yani, bundan sonra ihtiyaçlarınız ve beklentileriniz doğrultusunda, kendinize ve bir başkasına kasıtlı bir şekilde zarar vermeksizin hareket etmeniz, ilişkilerinizdeki bu kaotik döngüyü kıracak ve artık, daha sağlıklı bir sürece girmenizi sağlayacaktır.

İlişkinizin devamı ile ilgili ise kendinize, ''Bu ilişkiye devam etmemin yararları ve zararları neler? 1 sene sonra kendimi bu ilişkide nerede görüyorum? 1 sene sonra hayatta kendimi nerede görmek istiyorum? Bu isteğime ulaşmam için bugün davranışlarımda ve hayatımda neleri değiştirmem gerek?'' sorularını bir kağıda yazarak sorup cevapladığınızda, bundan sonra atmanız gereken adımın yönünü de belirlemiş olacaksınız.

Bu konuda cesaretli olmanızı isterim çünkü, ilişki ''iki kişiliktir''...

Sevgilerimle..