3 yıllık sevgilimle ayrıldık.Ayrılığı başta ben istedim çünkü hayallerime değer vermiyordu, hatta ben uğraştığımda boş işlerle uğraştığımı hissettiriyordu.Ayrılık sonrası aslında isteklerini bana manüpüle ettiğini, kendimi suçlu hissettirdiğini farkettim.Hayallerimi hiç desteklemedi ama engel olmadığı için kendini yine de 'iyi' görüyordu.Bu konu dışında o zamanlar farkındalığım da olmadığından aramız iyiydi ama ben hayallerim için şehir değiştirmek zorunda kaldım.Zamanla da tartışmalar büyüdü,  beni onu yalnız bırakmakla suçladı.En sonunda ayrıldım.Ama bir yanım hep onun bana saygı duyması şartıyla bu ilişkiye devam etmek istiyordu.Bu olaydan sonra pişman olup adım atan ben oldum, istemedi.Yaşadığı şehre gitmem gerekti ve kalışımı uzatarak onunla  buluşup toparlamak üzerine konuştum.O da istekliydi ve barışır gibi olduk.Ama bana buz gibi davranmaya devam etti.Sonradan öğrendim ki bu süreçte başkalarıyla olmuş.Eski sevgililerine yazmış, bir tanesiyle ilişkisi olmuş.Geçtiğimiz ay bana mesajlar atıp özlediğini söylemeye başladı.Durumdan haberdar olmadığım için ılımlı davrandım.Bir anda beni terk etti.Açıklama dahi yapmaya tenezzül etmedi.Günler sonunda ısrarlarımla benden bir şey olmayacağına karar verdiğini söyledi.Halbuki konuşmalarımızda çok yapıcıydım ve düzeltmek için olumluydum.Eski sevgilisiyle tekrar ilişkiye başladığını öğrendikten sonra bende parçalar oturdu.İşin içine ihanet girdi artık, düzelmesine dair umudumu bile aldılar elimden. Bu kızla mutlu olma ihtimali beni çileden çıkarıyor.Pişman olsun istiyorum, benim olmasa da o kızla mutlu olamasın.Çünkü o kız biz sevgiliyken de çok kez aramıza girmeye çalışmıştı ve sonra o kızla aldatıldım.Hala mı seviyorum diye kendimi sorguluyorum sürekli.Neden hala umrumda onla olup olmaması? Bu acı hiç geçmeyecek mi? Ben kendimi toparlayamıyorum.Artık düzelmesi mümkün değil, berbat oldu her şey.Hiç yaşanmamış olmasını dilerdim ama çözümüm yok.Büyük güven problemleri, hayal kırıklıkları bıraktı bana.O kızla mutluluğunu hayal ettikçe dibe batıyorum, yardım edin.