İçinde bulunduğunuz durumun, sizi bir ikileme sürüklemesi öyle doğal ki.

Sevginizin yanında, sorularınızın daha ağır bastığını görebiliyorum, haklı olarak.

Burada, eski sevgilinizi unutamıyor değilsiniz, tıpkı sizin de söylediğiniz gibi esasında, karşı taraf kendisini unutturmuyor.

Hal böyle olunca da, salt bir ayrılıktan söz edilemediğinden, siz de yasınızı tutamıyor, bu hamlelerden dolayı önünüze bakamıyorsunuz.

Yazdıklarınızdan, sürecinizi oldukça farkındalıkla özetlediğinizi görüyorum.

Bu aslında, bir daha olamayacağınızın bilişiyle, özlemlerinizin getirdiği acabaların çatışması.

Fakat, son hamlenizle de, terazinizde, artık mantığınızın daha ağır bastığını görebiliyorum.

Çünkü, mantığınızı seçmedikçe, hasar aldığınızı ve bunun bir sonu olmadığını çok iyi okuyorsunuz.

Bu yüzden, bu kararın tam olarak pekişmesinden söz edebilmeniz için, bu dinamiğe, bu yaşadıklarınıza aynen bu şekilde devam ettiğinizi, bunun da 1 sene sürdüğünü düşünün.

Neredesiniz, ne yapıyorsunuz? O zamanki siz, huzurlu mu?

Bu soruların yanıtı kıymetli, çünkü size, gerçek ihtiyaç ve beklentilerinizin cevabını söyleyecek.

O ses, sizin iç sesiniz olduğundan, size atmanız gereken adımı bir kere daha söyleyecek.

Onu dinleyin.

Bu noktada da, salt bir ayrılıktan söz edilirse, pek tabii üzülür, fakat, duygularınızdan kaçmadığınız ve onları yeşerttiğiniz için, sonunda solduklarına da şahit olursunuz.

Bu sağlıklı evrenin başlaması ve son bulması için, ayrılığın anlam karşılığı gerçekleşmeli.

Burada bir kuraldan bağımsız olarak, sizin zaten aklınızda dolanan düşünceleri, bu içsel sorgu ile, somutlaştıracağınızı ve, sıkıntınızın üstesinden güçlenerek geleceğinize inanıyorum

Yeter ki kendinize bu şansı verin..

Sevgiler..

Merhaba,

‘ Birlikte olmasak bile başkasıyla mutlu olsun istiyordum’ cümleniz ile ne kadar fedakar ve sevgi dolu olduğunuzu hissediyorum. Sevgi ne değerli ne kıymetlidir..

Bu durumdan dolayı kafanız karışmış ne yapacağınıza karar verememişsiniz anladığım kadarıyla.

Kendinize zaman vermeyi denemelisiniz. İlk önce duygu ve düşüncelerinizin farkına varmalısınız. Kendinizi anlayabilmek için öncelikle kendinize şefkat ile yaklaşmalısınız..

Sevdiğimiz ve değer verdiğimiz insanı unutmak zordur. Hayatımızdan bedenen ayrılmış bile olsa, düşüncelerimizde ve duygularımızda yıllarca yaşatabiliriz onu. Gerçek sevgi böyle bir şey değil mi zaten? Hem sizi sonsuz bir mutluluğa sürüklerken bir yandan da bu sancılı sürecin içerisine sokar. Kafa karışıklığı yaratır..

Böyle bir durumda sizden yapmanı isteyeceğim şey öncelikle kendinizle baş başa kalabilmenizdir. Kendinizi dinlemenizi, dikkatinizi 'şu ana' çekmenizi ve duygularınızı, düşüncelerinizi, isteklerinizi fark etmenizi isterim. Bu farkındalık sürecinden sonra size iyi gelecek olanı da fark edecek ve doğru olanı göreceksiniz. Daha sonrasında ise eski partnerinizin ‘ne istediğini’ sorabilir ve ona da zaman tanıyabilirsiniz bu konuda.

Bu süreçte sabırlı ve empatik olmaya , kendinize de şefkatli olmaya özen gösterin.

Sevgiler..