İki yılı aşkın zamandır görüşüyoruz başlarda sevgili olmak istiyordu fakat ben tanışmadığımızı düşünüğüm için yanaşmıyordum 5,6 ay sonra ciddi ilişki istemediğini söyledi benle alakalı olmadığını kendisinin yapamayacağını söyledi bu süreçte neredeyse her hafta 2,3 kere görüşmelerimiz devam etti yanyanayken birlikte yaşayan bir çift gibiyiz ama ayrıldığımız anda birbirimizle alakamız yok sorumluluklarımız yok yani birbirimize karşı
2 yıl da 3 kere yollarımızı ayırdık max 1 aylık süreçler olucak şekilde hatta beni heryerden kendi kendine manasız bir şekilde engellediği ayrılığımız bile oldu onlar da dahil olmak üzere her seferinde geri döndü çok özlediğini bensiz yapamadığını söyledi görüşmek istediğimizde benim için her işini öteliyor arkadaşlarıyla buluşmalarını erteliyor her türlü fedakarlık yapıyor fakat olay sevgililiğe geldiği anda koşulsuz şartsız kaçıyor birbirimiz olmadan yapamıyacak seviyeye gelicek kadar artık birbirimize alışmaya başladık bu süreç içerisinde karşılıklı olarak aile iş geyik dert tasa her şeyi birbirmize anlatır olduk hatta başlarda benden sakladığı ve çekindiği panik atağını artık yaşadığında bana yazıp kötüyüm gelebilir misin seviyesine çıktık fakat zamanla ölen heyecan veya umut var bende onu kaybetmek asla istemiyorum artık içimde bir şeyler eksiliyor ona karşı çünkü ben bir kadınım ve bir şeyleri somut olarak duymak değer gördüğümü sevildiğimi filtresiz hissetmek istiyorum yaptığı hareketlerin altından kendime pay aramak istemiyorum artık sıkışmış hissediyorum bu olayda ne yapmam gerektiğini bilmiyorum neyin doğru olduğunu bilmiyorum tek bildiğim şey birbirine manasız görünmez bir halatla bağlı iki insan ne gidebiliyor ne yaklaşabiliyor ve sizlerin görüşlerini merak ediyorum belki bir fikir belki benzer bir olay yaşayan biriniz vardır ne yapılmalı dönüp git kadar basit cevaplar haricinde her türlü cevaba saygım sonsuz
