Öncelikle sorunuza, ''hayır'' diyerek başlamak isterim.

Öyle ki, esasında siz de henüz bu ailenin ''çocuğu'' olduğunuzdan, bu sıfatın üzerine, ''annelik'' , ''bakıcılık'' gibi sıfatlar almak, sizi uzun vadede oldukça yıpratacaktır.

Reşit olmanız, artık kendi ihtiyaçlarınızı ifade edip, hayatınızı buna göre şekillendirebilirsiniz anlamına gelmektedir.

Bu yüzden de aslında, burada davranışsal olarak bir sınır çekmeniz ve bu sınırın, ne olursa olsun gerisinde kalmanız gerekmektedir.

Bunun için, sakin bir zamanınızda, ben dilini kullanarak, '' başa çıkamadığınız zamanlarda benden destek almak istediğinizi biliyorum, elimden geldiğince yanınızda olmaya çalışacağım sadece geri kalan zamanlarda benim de çocuk olduğumu ve zorlandığımı bilmenizi istiyorum, böyle zamanlarda sizden destek bekliyorum'' gibi, kendi cümlelerinizle süreci, gerekçeleri ile anlatıp karşı tarafı iletişime dahil edebilirsiniz.

Verecekleri cevabın, daha ılımlı olması umulur.

Fakat, böyle olmasa dahi, önce kendi ihtiyaçlarınızı gözettiğinizden emin olduktan sonra, eğer hala yardımcı olmak istiyor iseniz, buna dahil olmanızı, geri kalan zamanlarda ise, bir adım geride durmanızı ve de bunda ısrarı olmanızı isterim.

Bu şekilde, aileniz de sizi göremediğinden, radikal bir adım atarak, dünyaya getirdikleri çocuklarına bakmak durumunda kalacaklardır.

Hem çocuk olma, hem de kendini keşfetmeye çalışan genç bir yetişkin olma hakkınızı, sonuna kadar kullanın isterim.

Ayrıca ilham için, https://www.smokinli.com/blog/aile-ici-iletisimi-nasil-guclendirebiliriz/ yazısına göz atmanızı isterim.

Sevgilerimle...