Soru sor

İkili ilişkiler üzerine soru sor, Psikologlardan cevap al!

Smokinli.com'da romantik ilişkiler üzerine soru sorabilir, sorulmuş sorulara tecrübelerinizden yola çıkarak cevap verebilirsiniz.

Soru Sor!

Merhabalar. Ben 22 yaşındayım. Evliliğe doğru sağlam adımlarla ilerleyen bir ilişkim var. Bir birimize çok aşığız, çok seviyoruz.  Fakat şöyle bir sıkıntı var...Bir aylık hamileyim. Hamileliğimi öğrendiğimiz günün yarını Türkiye'den deport edileceğimin ve en az altı ay Türkiye'ye ayak basamayacağımın bilincindeydik. Erkek arkadaşımın maddi durumu iyi fakat oturmuş bir düzeni yok. Üstelik karnımdaki nikahsız bebekle ailemin yanında yaşayamam. Bu en az altı ay sürecinde yanımda olmaması da büyük bir sıkıntı. Kim ister ki hamileyken bebeğin babasından uzak kalmayı...


Çocuğu çok istiyorduk. Eğer İstanbul'da kalsaydim, direkt nikahı basıp çocuğu doğuracaktım. Fakat kürtaj yapma kararı verdik. Psikolojik olarak çok kötü hissediyorum kendimi. Bir cana hele ki sevdiğim adamın DNA'sına sahip olan bir bebeğe kıymak çok zoruma gidiyor. Keşke şartlar böyle olmasaydı, çocuğu dogurabilseydim. Üstelik korunmadığımız için kendimi çok suçlu hissediyorum. Erkek arkadaşım, arkadaşlarım ve annem sevgilerini ve anlayışını esirgemiyorlar fakat benim bu vicdan azabımın erkek arkadaşımla ilerideki cinsel ilişkimizi, benim psikolojimi ve bebeklere olan yakınlığımı duygusal olarak etkileyeceğini ve bunu hiçbir zaman aşamayacağımı hissediyorum.


Ben ki çocukları deli gibi seven, onları gördüğümde pozitif enerji dolan, saatlerce gülümseyen biri artık bebek gördüğümde gözlerim doluyor, onlardan kaçıyorum, ağlamaya başlıyorum... Ben bunu nasıl asacağım? Tavsiyelerinize çok ihtiyacım var.


Senin İçin Seçilmiş Sorular

Soruya cevap vererek, soran kişiyle tecrübeni paylaşabilirsin.

Cevap Yaz
3 Cevap

İçinde bulunduğunuz durum adına, üzgün olduğumu belirtmek isterim.

Öncelikle burada ilk belirtmek istediğim, şu an verdiğiniz her bir duygusal ve fizyolojik tepkinin, oldukça doğal olduğudur.

Öyle ki, esasında bir kayıptan söz ettiğimiz için, yas süreci içerisinde olduğunuzu görmek aşikar.


Bunun yanında aslında, travmatik bir durumu da gözetmekle beraber, umutlu olan şeyin aslında, bu travmatik yaşantının, yas süresi sonunda adına, travmatik büyüme dediğimiz bir kavram ile sonuçlanması olacaktır.

Öyle ki, enkaz altında ailelerini kaybeden kişiler tam olarak da bu güçten beslenerek, hayata tutunup hayatlarını yeniden şekillendirebilirler.


Bu yüzden de aslında, ''benim bu vicdan azabımın erkek arkadaşımla ilerideki cinsel ilişkimizi, benim psikolojimi ve bebeklere olan yakınlığımı duygusal olarak etkileyeceğini ve bunu hiçbir zaman aşamayacağımı hissediyorum.'' cümlenizi, ''benim bu vicdan azabımın erkek arkadaşımla ilerideki cinsel ilişkimizi, benim psikolojimi ve bebeklere olan yakınlığımı duygusal olarak etkileyeceğini ve bunu hiçbir zaman aşamayacağımı düşünüyorum'' şeklinde değiştirmek isterim.


Çünkü bu cümleler, size yapışmış hisler değil, sadece aklınızdan gelen ve geçen düşünceler.

Elbette ki sıklıkları sizi üzecektir.

Fakat, zihninizin anlamlandırma ihtiyacını karşılamak üzere, duygularınızı sadece yaşarsanız, bastırmadan olduğu gibi deneyimlerseniz, bu sürecin şifa ile sonlanacağını belirtmek isterim.


Düşüncelerin şiddetini hafifletmek için ise bu süreçte, Bilişsel Davranışçı Terapi eğitimi olan bir psikologla, çalışarak, sağlıklı baş etme mekanizmaları geliştirebileceğinizi, bu şifanın ilişkinize de yansıyacağını belirtmek isterim.

Bunun yanında, ilişki anlamında korkularınız için ise, pek tabii Çift Terapisi olan bir psikologla bu süreci çalışarak, üstesinden gelebileceğinizi de hatırlayın isterim.


Çünkü hayatın içinde, mutluluk kadar acı da olduğundan, mutluluğu kucakladığımız gibi, hüznü, acıyı da kucaklarsak, onları sadece yaşarsak, bir hastalık çıkarmadan, aksine, insan kalarak, güçlenerek kendi serüvenimizle anlamlı öğretiler edineceğimizi belirtmek isterim...


Sevgilerimle..

Bunu yapmayın derim yıldırım nikâhı ile evlenin ve ailesiyle kalın derim ortada bir çocuk var ve bence güçsüz olandan vazgeçmek en kolayı bence zoru seçin ve onun için mücadele edin derim.

5 Yorum
Gizli Kullanıcı

Gizli Kullanıcı

Ailesiyle kalamiyorum. Ailesi Türkiye'de. Ben Türkiye'ye gidemiyorum. Ailemle memlekette kalmak zorundayım. Çocuğa ileride maddi sikintilar yaşatmak istemiyoruz. İkimiz de bu sürecin nasıl bir şey olduğunu iyi biliyoruz. "Paramız yok" cümlesinin nasıl can yakıcı olabileceğini, nasıl travmalar bıraktığını deneyimlemis iki insanız. En güzel şartlar altında büyütmek istiyoruz çocuklarımızı... O yüzden kürtaj şart. Yanımda da olamayacak bütün 9 ayı. Nikah kiysak bile yanımda olamaması çok ama çok büyük bir sıkıntı. 12 Şubat 2021 16:17

Alita

Alita

Nikah olursa ailen destek olur durumu anlayışla karşılar unutmaki ALLAH dır her doğanın rızkını veren bizim görevimiz evlatlarımızı koruyup kollamak anne baba olarak bak bende sevgili iken böyle bir hata yaptım ve sonrasında evlendik ama ne onu nede kendimi affedemedim çok pişman olacak ve bunu asamicaksin o aşsa bile sen sevseydi diyeceksin hep cümlelerin böyle başlıcak sorgulicaksin hep sevgisini ve kendini sürekli suclicaksin yinede sen bilirsin kardeşim RABBİM yardim etsin inşallah 12 Şubat 2021 16:21

Gizli Kullanıcı

Gizli Kullanıcı

Neyse :) derdimi anlatamıyorum galiba :)) biz kararımızı verdik. Ve en doğru kararı verdiğimizi düşünüyoruz. Akıl var mantık var. Duygularla ilerlemek yapılabilecek en büyük hatadır boyle konularda. Kaba olmak istemem fakat herkes aynı değildir ve muneccimlik yapmak saçma geliyor bana. Aşamayacağımı nereden biliyorsunuz? Ben onun sevgisini sorgulamam! Ben onun sevgisine sonuna dek güveniyorum. Lütfen böyle can sıkıcı yorumlarda bulunmadan önce düşünün. zaten canım sıkkın. Bir de ümitsizlik ve çaresizlik dolu yorumlarla basedemem. Sağlıcakla kalın. 12 Şubat 2021 16:27

Alita

Alita

Keşke o akıl mantığı bu hadde gelmeden öncede farketseydiniz şimdi bana akıl var mantık var diyorsunuz ya pes kendini kandırıp yoluna devam et madem ne diyim sizde sağlıcakla kalın. 12 Şubat 2021 16:34

Gizli Kullanıcı

Gizli Kullanıcı

Kabalık etmeyeyim diyorum fakat sizin gibi insanlar yüzünden zaten çocukların hayatı mahvoluyor. Yaptık bir hata. İstemsiz oldu. Bizi yargılamak size düşmez. Siz gidin bi kendi eşinizin size neden böyle davrandığını, sizi ilgisiz ve sevgisiz bıraktığını, sizi neden disladigini düşünün. Bence herkes ilk önce kendi hayatına bakıp kendi hayatını yargılamali. Allah diyorsunuz da, ne kadar sevaptır sizce derdi olan birine böyle şeyler söylemek? Ben buraya psikologlardan ve olgunca, empati kurarak tavsiye veren insanlarla derdimi paylaşmak için yazdım. Bu kriterlere sahip değilseniz, ve akıl verecek kadar insan psikolojisinden anlamıyorsaniz kenara çekilir misiniz hanımefendi? İşinize bakın. Kocanızla aranızı düzeltin. Beni de salın....Herkesin kendi hayatı, kendi kararlari, yaşam tarzı var. Burnunuzu gereksiz yerlere sokup saçma sapan tavsiyelerde bulunmayın, bana akıl öğretmeye hiç kalkışmayın. Herkes yoluna. 12 Şubat 2021 16:47

Merhaba,


Öncelikle böyle bir süreçte aileniz ve partneriniz başta olmak üzere tüm çevrenizin güzel desteği nedeni ile oldukça şanslı olduğunuzu belirtmek isterim. Bu tarz süreçlerde özellikle toplum baskısı nedeni ile ailenin sırt çevirmesi sizi zorlayıcı diğer bir etken olabilirdi. Aynı zamanda plansız bir bebek partnerlerin ilişkisini de olumsuz etkilerden yine bu desteği yanınızda hissetmeniz çok kıymetli bir durumdur. 


Kürtaj yalnızca bedensel olarak bir iyileşme süreci olarak sanılmaktadır. Ancak bu süreç psikolojik olarak bebek kaybı ile kişileri olumsuz yönde etkileyebilmektedir. Özellikle sağlıklı bir bebekten vazgeçmek oldukça zorlayıcı bir süreç ortaya çıkarır. Bu nedenle hissettiklerinizin normal olduğunu belirtmek isterim. Bu süreçte yaptığınız bebeği doğurmanın olumlu olumsuz yanları size kürtaj seçeceğini sunuyor ise getirdiği duygularla baş etmek için önce bu üzüntüyü kabul etmek ve onunla yaşamaya çalışmak gerekir. 


Bu durumda bir kayıp olduğu için yas sürecini kabul etmek gerekir. Ancak bu yalnızca annenin kaybı olmadığı gibi partnerler birlikte atlattıkları takdirde ilişkilerinde de bir bozulma olmayacaktır. 


Partneriniz ile bu konuyu konuşmanız, kayıp sonrası hayal ve umutlarını paylaşmanız, duygularınızı birbirinize ifade ederek zor anlarda şefkat göstermeniz, uzakta dahi olsanız bu durum yokmuş gibi davranmak yerine paylaşmak oldukça faydalı olacaktır. Burada en büyük sorun bu olay hiç yaşanmamış gibi davranarak acının üstünü örtmeye çalışmaktır. Acı hissetmemek için konuşulmayan üstü örtülen bir durum ilerleyen süreçte ilişkisel problemlere de dönüşebilir.


Yargılamadan kabul edilen süreç zamanla acıyı azaltacaktır. Bebek ile bir veda ve sağlıklı bir yas süreci yaşadığınız bu üzüntünün zamanla hafiflemeesine yardımcı olacaktır.


Sevgilerle..


Cevap yazmak için giriş yapınız.