Hayatı bir matematik üzerinde yönetmek veya insanları göz ardı etmek pek de olası ve istenen bir durum değil. Aslında sorununuzu ve sizi nasıl etkilediğini çok güzel ifade etmişsiniz. Ancak çözüm olarak ilerlemeyi düşündüğünüz yolun nasıl olacağını hatta doğru olup olmayacağı konusunda endişeleriniz var. Öncelikle yaşadığınız durumun nedenlerini sorgulamanız bu duyguyla baş etmenizde size yardımcı olacaktır. Şöyle düşünün uçakta yolculuk yapmaktan korkan birisinin asıl korkusu uçak mıdır sizce yoksa yükseklik korkusu, ölüm korkusu gibi etmenler de olabilir mi? Siz de tıpkı buradaki gibi asıl sorununuzun nereden kaynaklandığını bulursanız o yönde iyileştirici çalışmalar yapabilirsiniz. Reddedilme konusunu kendi içinizde baş edemeyeceğiniz bir durum haline getirirseniz beyniniz sorunu daha da büyütecek ve kendinizde olan olumsuz yanlarınızı sürekli size hatırlatarak daha da zorlaştıracaktır. Bunun yerine duygunuzu yaşayıp kendinizdeki olumlu özellikleri fark ederek bu sorunun üstesinden gelebileceğinize inanın. İnsanlara bağımlı olmak yerine kendinize size ait olan yaşamınıza bağımlı olmaya çalışın. Hayattan ve hayatınızdakilerden sadece siz isterseniz keyif alabileceğinizi hatırlayın. Kendi özgür alanlarınıza daha çok vakit geçirin. Hayatınızda olmamasından korktuğunuz kişiler yerine daha sakin ve yalnız zamanlar geçirmeye çalışın. Bir anda kendinizi soyutlamanız elbette zor olacaktır bu yüzden aşama aşama ilerleyin. Başaramayıp pes ettiğiniz her an kendinize verdiğiniz ceza, başarabildiğiniz her adım geri kalan hayatınız için bir ödül olduğunu unutmayın.

Dostluk, arkadaşlık mantığınız gayet güzel. Fakat insanların hayatımızdan gelip geçici olabileceği fikrini kabul etmek gerekir. Bunun da öncelikle hayatımızın merkezine kendimizi yerleştirerek mümkün olabileceğini düşünüyorum. Günlük hayat koşuşturmasının içinde insan en çok kendini ihmal ediyor. Kendi ile ilgilenmeyi, kendini geliştirmeyi unutabiliyor. Yalnız kalındığında sakin bir şekilde düşünmek için zaman mevcut oluyor. Yalnız geçirilen zaman, insanı daha özgür ve daha öz güveni yüksek bireyler haline getirir. Yalnız olmanın yalnızlık anlamına gelmek zorunda olmadığını unutmayın. Yalnızlıktan mutlu olmayı öğrenmenin sırrı, en iyi arkadaşınızın her zaman kendiniz olacağı gerçeğini kabullenmektir. Kendinizi, hayatınızdaki en önemli kişi kabul edin. Önce siz geliyorsunuz. İşte bu yüzden kendi potansiyelinize güvenmelisiniz.

Yazdıklarınızı okuduğumda, sürecinizi gayet iyi özetlediğinizi gördüm. Bu da, esasında kendinizi tanıma yolunda olduğunu gösteriyor ki, bu uzun vadede sizi kazançlı kılacak bir süre. Bunun yanında, sorunuzun dışında, paragrafın sonunda bir cümle kurmuşsunuz ; '' Bunlara gerek var mı?''. Yani, talebiniz hissiz, duygusuz biri olmakken, esasında cümlelerinizi sonlandırırken bir robot olmadığımızı, kanlı canlı envai çeşit duygulara sahip olan bir varlık olduğumuzu anımsamışsınız.. Yaşadığınız sıkıntıdan dolayı, 'duygusuz' olmak istemeniz çok doğal, fakat gerçekçi bir talep olmadığını, siz zaten biliyorsunuz, yine de ben tekrar hatırlatmak isterim. Burada üzerinde durulması gereken konu, 'felaket senaryonuz' olan 'reddedilme'. Korkularımızdan kaçtığımız her şeye bağımlı hale geliriz. Bu ister alkol ister bir insan olsun. İstediğimiz şey ise, insanların mutluluğu da mutsuzluk gibi, ya da üzüntüyü de neşe gibi yaşaması gereken duygular olduğu. Bunları layığınca yaşayınca, esasında korktuğunuz kadar da felaket tablosu olmadığını; tablonun bazen can sıkıcı olabildiğini ama eğer istemezseniz yeni bir tablo yapmak için boyalara fırçalara girişebileceğinizi bilmelisiniz.. Sabredip günlük hayatınıza herhangi bir mücadeleye girmeden devam edebilirseniz, bu döngüyü kırarsınız. Fakat herhangi bir zorluk yaşarsanız da bu aşamada, Bilişsel Davranışçı Terapi eğitimi olan bir psikolog ya da psikiyatristle terapi sürecine girerseniz, tahminim o ki kısa sürede sonuç alır, bu durumla baş etmeyi öğrenirsiniz. Sevgiler..