Gelgitli bir ilişki sonrası ayrılığımızın dokuzuncu ayındayız. Aklıma gelmediği bir allahın günü yok uyanır uyanmaz direk aklıma geliyor Ameliyata giriyorum kendi canımı düşünmem gerekirken ben sadece onu düşünüyodum kendimden neden bu kadar vazgeçmişim niye kendime sürekli bu kötülüğü yapıyorum bilmiyorum 

Ayrıldıktan sonra defalarca görüşmek istememe rağmen beni hep itti tersledi.

Aylar sonra devran döndü o benle konuşmak istedi bana yaptıklarını unatamadığım için ben konuşmak istemedim sevdiğim halde senin defterin bende kapandı artık bir daha olmaz diyip kapattım telefonu sırf  bana yaptıklarını anlasın diye.

Birgün bi mekanda denk geldik çayımızı kahvemizi içerken bu geldi arkadaşlarıyla sadece otururken baktım sonra bakamadım kalp hastası olduğum için onu gördüğümde kalbim çok sıkıştı ameliyatıma kısa bir süre kaldığı için kendine bu kötülüğü yapma olum bakma sakın dedim ve bakmadım karşımda oturan arkadaşım bana sürekli baktığını söyledi neden bunu yapar bi kadın zamanında ben yokmuşum gibi davranan o kadın şimdi bana neden bakıyo 

Artık bizi birleştirecek olasılık yok istediğim tek şey sabah uyandığımda aklıma gelmesin gece rüyalarıma girmesin kendimi güçlü biriymiş gibi göstermekten sıkıldım ben gerçekten mutlu bi insan olmak istiyorum

Onu sevmekten vazgeçmek istiyorum aklıma gelmesin istiyorum ama gün geçtikte bataklıkta daha da dibe batıyorum ne yapmam gerekiyor bu bataklıktan kurtulmak için aşka olan inancımı kaybettim başka birisini bi daha sevebilecekmiyim