Öncelikle bir çıkmazın içerisinde olduğunuzu görmek mümkün. Ve sorunuz aslında, hayati kararları da içeriyor. İlk iki sene ilişkinizin güzel olduğundan bahsettiğiniz, fakat sonra her ne değişti ise, karşı tarafın da size karşı bakış açısı değişmiş gibi duruyor. Yani, ilişki iki kişiliktir. Eğer ortada bir sorun var, bu da iki kişiliktir. Fakat siz, bir kavga sonucunda, hatırı sayılır bir süre yalnız bırakılıyorsunuz. Üstüne, konuyu karşılıklı tartışıp ortak bir karara varmak yerine, sorunu halı altına süpürmek durumunda kalıyorsunuz. Eğer şimdiden, sevginin yanında saygı, güven, anlayış, arkadaşlık gibi dinamikleri sağlayamaz iseniz, ileride bunun inşası oldukça zordur. Çünkü hali hazırda en keyifli seneleriniz, onlar bile böyle geçiyorsa.. Size bu noktada ayrıl ya da barış demek etik olmaz, çünkü ne yaşadığınızı ve ne yaşamak istediğinizi siz biliyorsunuz. Fakat sağlıklı bir ilişkide iletişim olmazsa olmazdır. Bunun yanında sevgi, ancak ve ancak davranışlara yansır ise gerçektir, hayata karışırsa anlamlıdır. Siz bu dinamiğe böyle devam etmek istiyor musunuz? bunu düşünün isterim. Çünkü bir destek ya da içsel ve kalıcı bir değişim olmadığı sürece, karşı tarafın hal ve tavırları katlanarak bu şekilde artacaktır. Ne istediğinizi ve olası sonuçlarını da düşünüp kendiniz için en sağlıklı kararı vermenizi isterim, yukarıda yazdıklarımı göz önüne alarak. Sevgiler

Tabiri caizse arkadaş birazcık gevşek davranıyor :) madem evlilik diyor kendi ailesine ne diye söylemiyor böyle böyle diye, evlilik meselesini senin ondan soğumaman veya ayrılmasın benden diye söylüyor da olabilir.