Aşırı derecede korgu,kaygı,şüphe,paronaya duyguları yaşıyorum.En mutlu oldugumm anda bile bi anda aklıma kötü bişey olacak hissi giriyor.Sevgilime biri yazacak,Babam annemı aldatıyomu?Şu çocuklar arkamdanmı konusuyo.Şu cocuk sevgilimdenmi hoşlanıyo.Benle dalgamı geçiyolar…Tarzı soruşar beynimde büyüyo büyüyo büyük bir çığ gibi başıma yıkılıyo.İyi bir iş yapsam bile beğenmiyorum.Bu ne bunu herkes yapar kötü yapmısım benden bişe olmaz tarzı kendımı ezikliyorum.Sosyal çevremde tanınan ve tipi yakışıklı bulunan biriyim yani ortalamanın üstü diyelim fakat konjmjz bu degil.Aynaya baktıfımda kendıme hakaret ediyorum tipime küfür ediyorum kendimi ezikliyorum ve bana yakısıklısın diyenlere sinirlenip bana yalan söylüyolar benle dalga geçiyolar diyorum fakat bunu çok kişi söylediiği için kuruntu yaptıgımı anlıyorum.Kendimi herkesten soyutluyorum herkese şüpheyle yaklaşıyorum.Arkadaşlıklarım bitti.Atıyorum beni bi arkadaşım aradıgında direk kalbim hızlı atmaya başlıyor kötü bişemi oldu diye.Yada bulustugumuzda bana kötü bişemi diyecek diye yanlarına gitmiyorum.Sevgilim telefonuna bakarken kalbim yerinden cıkacak gibi olıyo kötü bişe var bana demiyo gibi düşünüp telefonu alıp kurcaladıktan sınra rahatlıtoeum.Sürekli sevgilimin 3 sene 4 sene öncesinden bile olsa arkadaşı olan erkegi hiç olmıtcak bi anda aklıma sokup ona soruyorum . Herşeyi kurcalıyorum.Olaylara bakış açım herkesten farklı bi olayı önüme koysalae o olaydan cok cok cok farklı anlamlar cıkartıp bunu size inandırabilirim.Artık hayatımı etkilemeye başladı.Hiçbişey düşünmek kurmak istemiyorum.Kuruntular gelince nefes alamıyorum kalbim çarpıyo kendimi sakinleştiremiyorum.Aşırı sinirli oluyorum.Ben kimseyi kırmamak ıcın en kötü bi açık kapı bırakmadan herşeyi tüm berraklıgıyla karşıma anlatıp kafada sorj işareti bırakmıyorum ama çevreden bana bişe geldiginde kafamda süremli böyle i oldu böylemi dedi şöylemi düşünüyo diye kuruyorum.Umarım anlatabilmişimdir ve biri bunu okue gerçekten artık hayatımı yaşamk istiyorum…