Öncelikle bu ilişkinizin, diğerlerinden farklı olma sebebi üzerinde durmak isterim. Burada esasında bahsettiğiniz kişi, sizin kendi korkularınızla yüzleşmenize pek de olanak vermediğinden, onun kaybı, huzurun kaybı gibi gelmekte. Çünkü kaygılandığınız, korktuğunuz durumlarda, size bir hayat sigortasıydı. Fakat hatırlatmak isterim ki, korktuklarımızdan kaçtığımız her nesne, olgu, kişi, bizi o sıkıntıyı yaşamaya tutsak eder. Çünkü, yüzleşemediğimiz için, halı altına süpürmüşüzdür, esasında onlar bir yere gitmemiştir, gizlenmiştir. Ne zaman ki bu sıkıntıları saklayan aracı -sevgili- ortadan kalkar, işte o sıkıntılar geri gelir. Burada yaşadığınız tüm bu sürecin öncelikle çok doğal ve normal olduğunu belirtmek isterim. Bununla mücadele etmeyin. Yalnızca duygularınızı yaşayın. Bir kere bu korkularla yüzleşip aslında o kadar da büyüttüğünüz kadar olmadığını gördüğünüzde, bir daha bir başkasına ihtiyacınız kalmayacak. Çünkü tek başınıza aşabiliyor olacaksınız ve bundan sonra sadece hayatın her halini paylaşmak için bir ilişki yaşıyor olacaksınız. Kendinize bir şans verin.. Pek tabii sevecek ve sevileceksiniz; tercih ederseniz. Sevgiler

Merhaba. Ayrılığınızın üstünden ne kadar zaman geçtiği aslında önemli bir faktör. Henüz yeni yaşanmış ayrılıklarda böyle düşünceler içinde sıkışıp kalmış gibi hissetmeniz çok doğal. Bu duyguları hisseden, bu düşüncelere kapılan tek kişi siz değilsiniz. Ayrılık sürecinden geçen çoğu kişi bu süreçlerden geçiyorlar ve bazen zamanla bazen de yardımla atatıyorlar bu süreci. Çok sevdiğiniz, sizi tamamladığını düşündüğünüz bir kişiden kopmak oldukça yıkıcı olabiliyor. Bunun yıkıcı olduğunu, hissettiklerinizi ve bunların geçici olduğunu kabul etmeniz, kendinize hatırlatmanız iyi olacaktır. Aynı zamanda dışarı çıkmaya devam etmeniz, her şeyden önce kendinize vakit ayırmanız, egzersiz yapmanız, sevdiğiniz şeylere odaklanmanız, rutinlerinizi mümkün olduğunca bozmamanız size yardımcı olabilir. Eğer yine de bu düşünceleriniz geçmezse, atlatamayacağınızı düşünürseniz, o zaman bir profesyoneller görüşmekten çekinmeyin lütfen. İyi geceler dilerim. :)

Bir ilişkinin sonunda karşılaştığımız duygusal olarak sarsıcı kayıp duygusu, çoğu zaman partnerimizle bir bağ yaratmamızın sonucudur. Bir kişinin başka bir kişiye geliştirdiği bu hayali bağ, güvenlik duygusunu da beraberinde getiriyor. Bu bağ, bir çiftin yalnız olmadıklarını hissetmelerine yardımcı olurken, duygusal yakınlığı da arttırıyor. Dolayısıyla, ayrılık yaşandığında, sevdiğimiz kişiyle olan bağın kopuşu güven duygumuzu da zedeleyebiliyor. Tüm bunların hafiflemesi için önce kendimizi hatırlamalı ve kendimize bakmalıyız. Birçok insan ilişki içinde partneriyle bir bütünmüş gibi hareket eder, düşünür ve duygularını yaşar. Ayrılık sonrasında ise bir bütün bozulmuş, diğer parçası uzaklaşmış hissiyle kalır. Ayrılık sonrası duygularımızı takip etmeli ve en önce kendi başımıza bir birey olarak var olduğumuzu hatırlamalıyız. Kendinize zaman verin. Acele etmeyin, duygularınızın bedeninizden, zihninizden geçip gitmelerine izin verin. Biraz zaman, biraz sabır ve destek ile daha iyi hissedeceğiniz günler gelecektir.

Onun gibisini bir daha nasıl bulacağım, çok iyi bir insandı diyerek tanımlamışsın o kişiyi ama ayrılmışsınız. O yüzden böyle düşüncelere girmen, onu böyle tasvir etmen seni üzmekten ve onu unutmanı geciktirmekten başka bir işe yaramaz. Ayrılık, bazen insan ne yaparsa yapsın yarası kapanmayacak bir şey haline gelebiliyor. O yüzden sana tek tavsiyem kendini "neden unutamıyorum?" gibi endişelere sürüklemek yerine kendine zaman tanımak.