Yengeç Burcu Tarihi

Yengeç burcu da Yengeç (Cancer) takımyıldızı ile aynı konuma denk düşmez. Bu burç, Zodyak’taki dördüncü 30 dereceyi kapsar ve yazın ilk günü ile başlar. Yengeç, Koç’un baharı başlattığı şekilde, bir mevsimin başlangıcını belirlediği için kardinal, yani öncü bir burçtur. Antik çağlarda, Yengeç takımyıldızı, yaz gündönümünü temsil eden Güneş’in en kuzeydeki yeri ile aynı yere konumlanmış haldeydi.

Cancer Latince yengeç anlamına gelir, ancak takımyıldızın görünüşünü çıplak gözle zar zor ayırt edebiliriz. Daha çok ters çevrilmiş bir “Y " harfine benzer. İkizler ve Aslan arasında bulunan tüm Zodyak takımyıldızlarının en sönük olanıdır. Loş görünümü nedeniyle genellikle siyah ve gözsüz olarak tanımlanır ve “Karanlık Burç” olarak kabul edilir. Yengeç’in Mezopotamya Güneşi için bir yeri olduğu söylenir ve daha sonralarda modern Batı takviminin Haziran-Temmuz aylarına tekabül eden dördüncü ay Duzu ile ilişkilendirilir. Güneşin Kuzey kapısı olarak da bilinmektedir.

Yengeç miti muhtemelen en kısa mittir. Zeus'un en büyük Yunan kahramanlarından biri olan Herakles'in doğumuyla sonuçlanan sadakatsizliklerinden birinin bir sonucu olan bir aile karmaşasından söz gelir. Zeus'un karısı Hera, Herakles'i kıskanarak ondan nefret etti ve gitmesini istedi. Büyük Hydra ile savaşırken, Hera'ya olan sevgisinden, bir yengeç gizlice Herakles'in ayağını soktu. Bunun sonucunda da, Herakles yengeci tek bir adımla parçaladı ve hikaye çoğunlukla bu şekilde biter.

Deniz tanrısı Poseidon'un su perilerini güvende tutmak için görevlendirdiği dev yengeç rolüyle Yengeç’i yorumlamanın başka bir yolundan da bahsedebiliriz. Çoğunlukla bu güvende tutma çabalarında başarılı olan yengeç, kaçan birkaç periyi kurtarmak için gönderdiği “vampir kalamar” tarafından kandırıldı. Kalamar ile olan mücadelesinin bir sonucu olarak, sakatlandı ve ölümsüzlüğü nedeniyle sonsuza dek acı çekti.

Yengeç efsanesi, gerçek gücünün farkında olmayan birini gösterir. Yengeç burcu veya takımyıldızı ile bağlantılı olan insanların, aile problemleriyle uğraşmak zorunda kalırlar ve çoğu zaman anneleri, veya eşleri tarafından nefret edilenlere karşı önyargılı davranırlar. Ayrıca, aşırı korumacı olarak tam bir vatansever olma, “kraliçelerine” karşı sadık olma, eğilimleri gösterebilirler. Yalnızca sıradan bir sivil tavrını takınsalar da, bir savaşa girmeye çok kolay bir şekilde ikna olurlar. Bu söylence, duygusal olarak aşırı hassas olanlara işaret eder, ancak duyguları mantıklarından daha baskın olduğu için çok daha büyük bir düşmana saldırmaya hazırlardır. Yine de, başa çıkabileceklerinden daha fazlasını alırlarsa, yaralanabilir ve hatta ömür boyu sakat kalabilirler; bunu da unutmamak da fayda var.